Δυνατός τόπος, δυνατοί άνθρωποι, τρομερή θηριωδία. Αυτό που έγινε στα Καλάβρυτα δείχνει ότι το μεγαλύτερο θηρίο στο κακό είναι ο άνθρωπος και το μεγαλύτερο θηρίο στην αντοχή πάλι ο άνθρωπος. Σ’ αυτό το μέρος δόθηκε πόνος σκληρός, αυτό που λένε να μην δοθεί τόσος πόνος όσος ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει είναι φοβερό.

Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά! Αν και γνώριζα από τα σχολικά βιβλία, τις αφηγήσεις των γονέων μου και από τα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης το Ολοκαύτωμα, τώρα το βίωσα πραγματικά. Ευγνωμοσύνη, δέος και πολύ άγρια, συγκλονιστικά συναισθήματα θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.

Στη ζωή σε κάποιους πέφτει ο κλήρος να πρέπει να πολεμήσουν και άλλοι τον τραβάνε μόνοι τους. Τους πρώτους τους καλώ αγωνιστές της ζωής. Τους δεύτερους της μνήμης. Ευλογία για κάθε άνθρωπο είναι να τους γνωρίσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο, ο σπόρος της θέλησης και της αγάπης για ζωή αληθινή θα ποτίσει σίγουρα κάποιο περιβόλι στην καρδιά του. Όταν όμως συναντά σε έναν και μόνο άνθρωπο και τους δύο αγωνιστές, τότε αυτό δεν είναι μόνο ευλογία. Είναι θείο δώρο. Είναι τιμή και ευθύνη.
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία της Μνημοσύνης μπροστά μου. Γεμάτος ευθύνη σας λέω: Γειά χαρά δάσκαλε Χ. Φ. Ο πιο ταπεινός μαθητής σου.