Με ξενάγησε ο εγγονός μου – 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.

6-01-2008 Θωμοπούλου Καίτη

Τόσος πόνος, τόσο αίμα, τόσες θυσίες… Για μια ελεύθερη χώρα, για ευτυχισμένα παιδιά, για ξένοιαστη ζωή! Κι όμως είμαστε εδώ χάρη σ’ αυτούς, ανατριχιάζουμε με όσα βλέπουμε και αισθανόμαστε τόση περηφάνεια και τόση ανάγκη να ουρλιάξουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πάντα ζωντανοί μες τις ψυχές μας! Δέος και ευγνωμοσύνη…

Βασίλης, Νέλλη, Κωνσταντίνος, Ελένη, Νίκος, Δέσποινα, 2/12/2007

Η ζωή είναι ένα πείσμα και ο θάνατος ένας θυμός. Η μνήμη αντιστέκεται σε κάθε μορφή εξουσίας, είναι η ίδια μας η ύπαρξη.

Δημήτριος Παπαχρήστος, Συγγραφέας, 8/7/2007

Συγκλονισμένοι και με δάκρυα στα μάτια προσκυνούμε τον ιερό αυτό χώρο. Κατάρα και ανάθεμα σ’ αυτούς που αγαπάνε τον πόλεμο. Σαν Κύπριοι που βιώσαμε πριν 33 χρόνια περίπου τα ίδια προσευχόμαστε στο Θεό για την ανάπαυση των Ψυχών όλων αυτών των Ηρώων και γονατίζουμε μπροστά στην μεγάλη καρδιά και την αντοχή των μανάδων των Καλαβρύτων της 13ης Δεκέμβρη του 43.

15-12-2007 Χαρίλαος Χαριλάου Δημ. Σύμβουλος της Κατεχόμενης από τα Τουρκικά Στρατεύματα της πόλης της Μόρφου στη Κύπρο.

Η ξενάγηση ήταν πολύ συγκινητική. Πραγματικά ρίχνει φως σε ένα γεγονός για το οποίο δεν γνωρίζουν αρκετοί άνθρωποι εκτός Ελλάδας. Ελπίζω ότι αυτό θα αλλάξει.*

Matthew Dalton, Δημοσιογράφος της Wall Street Journal, 8/4/2015

Όταν οι ανίερες σκέψεις γίνονται σφαίρες,
όταν οι σφαίρες γίνονται πληγές και αίμα,
όταν το αίμα γίνεται λυγμός και δάκρυ,
όταν το δάκρυ γίνεται εικόνα και μνήμη,
όταν η μνήμη γίνεται συγκινησιακή ένταση,
όταν η ένταση γίνεται μνημόσυνο,
τότε η καρδιά αναπαύεται,
τότε ο άνδρας δεν ξανακυλά σε ανίερες σκέψεις.

Αντ. Απ., 30/11/2008

Οι μαρτυρίες και οι μνήμες οδηγός ειρήνης, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης.

Κωνσταντίνος Παπλωματάς, Εκπρόσωπος του ΔΣ της ΔΟΕ σε οργανωμένη

Ένα από τα πιο συγκινητικά και παράλληλα απλά μουσεία που έχω επισκεφθεί, καθώς είναι τοποθετημένο στο σημείο που συνέβη το μεγάλο κακό του 1943. Οι ζωντανές μαρτυρίες των ανθρώπων που βίωσαν με το δικό τους τρόπο αυτά τα τρομακτικά γεγονότα, πραγματικά σε κάνουν να ανατριχιάζεις, περιγράφοντας λεπτό – λεπτό αυτές τις στιγμές. Η τελευταία αίθουσα είναι πολύ συγκινητική, καθώς διαφαίνονται και αποκαλύπτονται τα ονόματα και τα πρόσωπα αυτών που χάθηκαν, ενώ παράλληλα η υπέροχη μουσική την ντύνει χαρακτηριστικά.

23.01.2012 Δήμου Εύη