Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τις σφαίρες των «γουρουνιών». Σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε κι ο παππούς μου Μπούρμπος Γεώργιος. Είμαι 10 ετών και ξέρω τι σημαίνει πόλεμος.

Γεώργιος Κωστόπουλος, 4/7/2007

Το Μουσείο είναι συγκλονιστικό. Η δουλειά εδώ είναι καταπληκτική, φαντάζομαι χάρη στον κύριο Φωτεινόπουλο. Μόνο όταν επισκεφτεί κανείς αυτόν τον χώρο αντιλαμβάνεται ζωντανή την ιστορία μας.

Ηλίας Τσολάκος, Δέσποινα Σταματούκου, 26/8/2014

«Όσο ψηλά και αν επετάς
όσο αετός και αν είσαι
σαν δεν κοιτάζεις χαμηλά
ποτέ ψηλά δεν είσαι.»
Σ’ αυτούς που ήταν υπερόπτες.
Σ’ αυτούς που πήραν το αίμα του τόπου μου.

Ανώνυμος από Ζωνιανά Ρεθύμνου, 27/5/2007

Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

(5.5.2016)

Τι φρίκη! Τι δυστυχία! Γιατί; Προς όφελος ποιών τελικά; Ειρήνη… Ειρήνη! Ποτέ πιά πόλεμος! Οι συνέπειες του πολέμου είναι οδυνηρές. Εκτός όμως από τον πόλεμο με όπλα και υλικές απώλειες καθώς και ανθρωπίνων ζωών, υπάρχει και ένας ακόμη. Αυτός που γίνεται εδώ και χρόνια στη συνείδηση των νέων γενεών.

Αυτός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις μορφές, προς όφελος όχι πάντα του λαού αλλά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας. Αυτά αργά ή γρήγορα γεννούν πολέμους!

Αθηνά Καραλίδου, 29/4/2008

Σκοτώνω μόνο για να φάω και όχι για να αφαιρέσω τη ζωή κάποιου ανθρώπου. Οι Γερμανοί τότε σκότωσαν χωρίς λόγο ανθρώπους οι οποίοι ήταν άοπλοι. Νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από ζώα.

Αλέξανδρος Κοντογιάννης, Α.Ο. Μυκόνου, 26/8/2007

Ένα μικρό παιδί στην κλειστή πόρτα εξέφρασε την απορία: << Γιατί μαμά; >>. Αλήθεια γιατί; Σε όλων των επισκεπτών τα στόματα αυτό το γιατί θα υπάρχει πάντα. Αιωνία η μνήμη

18 – 8 – 2012 Γιάννης – Ελένη Κουτσιμάνη ( Θεσσαλονίκη )

Δυνατός τόπος, δυνατοί άνθρωποι, τρομερή θηριωδία. Αυτό που έγινε στα Καλάβρυτα δείχνει ότι το μεγαλύτερο θηρίο στο κακό είναι ο άνθρωπος και το μεγαλύτερο θηρίο στην αντοχή πάλι ο άνθρωπος. Σ’ αυτό το μέρος δόθηκε πόνος σκληρός, αυτό που λένε να μην δοθεί τόσος πόνος όσος ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει είναι φοβερό.

Ανώνυμος, 13/3/2010