Ένα μικρό παιδί στην κλειστή πόρτα εξέφρασε την απορία: << Γιατί μαμά; >>. Αλήθεια γιατί; Σε όλων των επισκεπτών τα στόματα αυτό το γιατί θα υπάρχει πάντα. Αιωνία η μνήμη

18 – 8 – 2012 Γιάννης – Ελένη Κουτσιμάνη ( Θεσσαλονίκη )

Μείναμε εντυπωσιασμένοι από την επίσκεψη. Όταν μπήκα στην αίθουσα με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των νεκρών, ανατρίχιασα κυριολεκτικά… Σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία, κάθε τόπος θα έπρεπε να διαθέτει Μουσεία ανάλογα, που να τονώνουν την ιστορική μνήμη και να τη μεταλαμπαδεύσουν στις νεότερες γενιές, προβάλλοντας μηνύματα και διαχρονικές αξίες…

28 – 12 – 2012 Δημήτρης – Κατερίνα

«Αυτά τα γεγονότα δεν πρέπει να ξεχαστούν καθώς χαράζουμε ένα λαμπρότερο μέλλον μαζί. Ζήτω το Ελληνικό έθνος».

Stephen Harper Πρωθυπουργός Καναδά 29/5/2010

Προτιμήσαμε σήμερα μια βόλτα στην Αγία Λαύρα, στα Καλάβρυτα, στο Μέγα Σπήλαιο, γιατί η τηλεόραση «διδάσκει» αλλιώς την Ιστορία. Είμαστε περήφανοι που καταγόμαστε από αθώους και γενναίους Έλληνες, σήμερα φέραμε κοντά μας τα 2 παιδιά μας, 7 και 4 ετών, και κλείσαμε την τηλεόραση για να δουν από κοντά λίγη αληθινή ένδοξη ιστορία και παράτολμη θυσία!

Περικλής, Κωνσταντίνα, Νικόλας και Ελσύνη Παπαδοπούλου, 28/10/2007

Καταπληκτική δουλειά! Υπέροχο ύφος, συγκινητικό και διακριτικά διδακτικό. Μοναδικό στήσιμο! Συγχαρητήρια σε όλους σας.

Χριστίνα από Χανιά, 5/1/2008

Ρίγος και καθήλωση στο αντίκρισμα των ματιών μας… Υπέροχα αλλά και θλιβερά όλα! Η εξέλιξη των γεγονότων ήταν απάνθρωπος! Οι εικόνες εκείνης της εποχής αβάσταχτες! Μπράβο για τι ¨ έργο¨ σας!!! Ευχαριστούμε!!!

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΓΚΥ ΖΑΚΥΝΘΟΣ 15 – 2 – 12

Ίσως να μην έχω να πω τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτά που οι φωτογραφίες και τα ενθύμια της τρομερής εκείνης εποχής μας αναδεικνύουν και μας θυμίζουν. Οι μνήμες, τραγικές και δυνατές μας συγκινούν και μας μαθαίνουν να μη λησμονούμε και ταυτόχρονα να βλέπουμε μπροστά για ένα κόσμο ειρήνης και ευημερίας. Αυτά που έχουν ανάγκη οι νεώτερες γενιές. Συγχαρητήρια σε όσους έχουν συμβάλει και συμβάλλουν στην λειτουργία αυτού του εξαιρετικού μουσείου.

22 – 2 – 2012 Κατερίνα Κόικα

Αν και ήμουνα τότε μόνο τεσσάρων ετών, αισθάνομαι πίκρα στην ψυχή μου για την πράξη του λαού μου. Ελπίζω να είναι ένα μάθημα για το αύριο, για πάντα, για να αγωνίζεται ο Γερμανός για την παγκόσμια ειρήνη.

Hermann Blauth, 25/8/2009