Εξαιρετική δουλειά! Θερμά Συγχαρητήρια. Ισάξιο ευρωπαϊκών!

Νώε Γιουσουρούμ, Βρυξέλλες, 7/6/2015

It takes one second to destroy a life and a lifetime to rebuild it. The women of Kalavryta did exactly that. I know that because my grandmother, Ευθυμία Βάγια, is the rock that has kept our family strong and united.

Δημήτρης Σούδας, εγγονός Ευθυμίας και Γεωργίου Βάγια. Με την σύζυγό μου Ελισάβετ και την κόρη μου Γεωργία – Ευθυμία

Η Διευθύντρια- Οι καθηγητές και οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Νέας Ερυθραίας νομού Αττικής.
Αυτοί θυσιάστηκαν – εμείς ζούμε.
Αυτοί πέθαναν – εμείς Κάθε μέρα τους σκοτώνουμε πιο
πολύ. 498 ήρωες δεν θέλουν να τους μιμηθούμε…
… Θέλουν ΜΟΝΟ να τους θυμόμαστε.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

22-03-2008 Επιτροπάκης Σταύρος από Χίο Υπ/κος Στρατού ξηράς κ’ περήφανος που είμαι Έλληνας.

Όμορφος χώρος, σωστά τοποθετημένες οι εικόνες και η επεξήγηση τους. Επειδή όμως ξέρω γεγονότα που μου έχει εξιστορήσει ο παππούς μου, ο οποίος είχε ζήσει την Κατοχή και τον Πόλεμο του 1940 με τους Γερμανούς, αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα, ήταν που είδα το σύμβολο του Ναζισμού που κρεμόταν στον τοίχο του μουσείου, όπως και η σημαία τους με ζωντανά χρώματα μέσα στον υποτιθέμενο τάφο.
Δεν θα ήθελα να υπάρχει τίποτα από αυτούς στη χώρα μας, ούτε σύμβολα, ούτε άνθρωποι, ούτε η κουλτούρα τους.
Με εκτίμηση,

Ι. Σέργη, 19/4/2014

Η επανάσταση για την ελευθερία έχει αίμα ελληνικό. Η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια έχουν αίμα ελληνικό. Νιώθω υπέροχα που κατάγομαι από τα Καλάβρυτα, είμαι σίγουρη ότι και να γύριζε ο χρόνος πίσω οι Καλαβρυτινοί θα αντιμετώπιζαν με το ίδιο σθένος Τούρκους – Γερμανούς και οποιονδήποτε βάρβαρο θα προσπαθούσε να μας λεηλατήσει. Έχουμε κουράγιο, δύναμη, αξιοπρέπεια, λεβεντιά. Τα χαρακτηριστικά μας είναι μοναδικά! Είμαστε κράτος ανάδελφο και αξιοζήλευτο. Τιμή και δόξα στην «μαρτυρική Πόλη των Καλαβρύτων» όπως έλεγε και ο παππούς μου.

Μαρία Γκρεκ (εγγονή Νικολάου Θ. Νικολόπουλου), 5/7/2009

«Τον ανδρειωμένο μην τον κλαις
μήδε κι αν αστοχήσει
κι αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι ανδρειωμένος είναι».
Κρητικό Ριζίτικο

Χρήστος, Κασσιανή, Θεοδώρα, Αντώνης, 13/8/2008

Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σ΄ αυτό το μουσείο. Η συγκίνηση παραμένει και ξαναγεννάται κάθε φορά. Ανατριχιαστικές και ολοζώντανες μαρτυρίες. Σε μεταφέρει ακριβώς στη στιγμή του ολοκαυτώματος. Ελπίζω να κατορθώσω να ξαναέρθω.

25-10-2008 Ραπτάκη Θεανώ Ηράκλειο Κρήτης

Όταν οι ανίερες σκέψεις γίνονται σφαίρες,
όταν οι σφαίρες γίνονται πληγές και αίμα,
όταν το αίμα γίνεται λυγμός και δάκρυ,
όταν το δάκρυ γίνεται εικόνα και μνήμη,
όταν η μνήμη γίνεται συγκινησιακή ένταση,
όταν η ένταση γίνεται μνημόσυνο,
τότε η καρδιά αναπαύεται,
τότε ο άνδρας δεν ξανακυλά σε ανίερες σκέψεις.

Αντ. Απ., 30/11/2008