Συγκλονισμένοι και με δάκρυα στα μάτια προσκυνούμε τον ιερό αυτό χώρο. Κατάρα και ανάθεμα σ’ αυτούς που αγαπάνε τον πόλεμο. Σαν Κύπριοι που βιώσαμε πριν 33 χρόνια περίπου τα ίδια προσευχόμαστε στο Θεό για την ανάπαυση των Ψυχών όλων αυτών των Ηρώων και γονατίζουμε μπροστά στην μεγάλη καρδιά και την αντοχή των μανάδων των Καλαβρύτων της 13ης Δεκέμβρη του 43.

15-12-2007 Χαρίλαος Χαριλάου Δημ. Σύμβουλος της Κατεχόμενης από τα Τουρκικά Στρατεύματα της πόλης της Μόρφου στη Κύπρο.

Ένας κόμπος, ένας λυγμός να ανεβαίνει… Πράγματα που δεν έχουν και δεν μπορούν να περιγραφτούν με λόγια. Στο θέαμα αυτής της εξαιρετικής συλλογής μα περισσότερο στο αντίκρισμα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα των πεσόντων, η καρδιά σφίγγεται. Ένας ελάχιστος μα πολύτιμος φόρος τιμής και ένα αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και χρέους στην μνήμη τους. Συγχαρητήρια στους συντελεστές και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους ΗΡΩΕΣ.

28-10-2007 Κωνσταντίνα Κοντούλη Ετών 20

Πολύ καλή Δουλειά! Ιδιαιτέρα μου άρεσε πολύ η αίθουσα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα αυτών των ανθρώπων. Επίσης, έχω «σοκαριστεί» με τις ηλικίες κάποιων παιδιών, όπως 12, 13, που αυτά τα παιδιά βρίσκονται στη δική μου ηλικία. Ιδιαίτερη συγκίνηση, μου έφερε το γεγονός, ότι μέσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους βρίσκεται ο αδερφός του παππού της δασκάλας που μου κάνει μάθημα Αγγλικών. Το όνομα αυτού του ανθρώπου Κόντης Κίμωνας! Και τέλος, θα ήθελα να σας ξαναπώ, ότι έχετε κάνει φοβερή δουλειά και θέλω να σας πω ένα μεγάλο – τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!!!

Λυδία Μαθήτρια 13 ετών Αθήνα

Το μουσείο αυτό δείγμα και ανάμνηση της ιστορίας μας, αποτυπώνει στο μυαλό του Έλληνα εικόνες από ένα χθες για το μέλλον της Ελλάδας, για το σήμερα, που τόσο αίμα και τόσοι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία πνίγηκαν και ξεχάστηκαν μέσα στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, της ενωμένης Ευρώπης, των ενωμένων λαών… Η ειρήνη είναι προάσπιση και όνειρο του κάθε ανθρώπου. Όπως και όλη αυτή η ιστορία μας, η ελληνική ιστορία, η τιμή σ’ αυτούς τους ήρωες δεν πρέπει ποτέ να ισοπεδωθεί. Ας υπάρχουν πάντα τέτοιες μνήμες, έξω και μέσα σε μουσεία.

Βαρβάρα Μυλωνά, 27/12/2007

Με λένε Ελένη και είμαι 12 ετών. Αυτό το Μουσείο με συγκίνησε πραγματικά βλέποντας και ακούγοντας ότι θανατώθηκαν τόσοι πολλοί άντρες σε αυτόν το τόπο.

24 – 11 – 12

Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Στην Ελλάδα που είναι κάθε μέτρο και θυσία Ελλήνων υπέρ της ελευθερίας τους, αποτελείτε φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης της μνήμης με παρατιθέμενα κριτήρια από αυτό το απίστευτο μαρτύριο των Καλαβρυτινών. Έχω συγκλονιστεί και σοκαριστεί. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ. Δεν βγαίνουν δάκρυα, μόνο οργή.
Με εκτίμηση,

Σοφία Β., Καθηγήτρια, 26/3/2011

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου γεννούν αυτά τα ντοκουμέντα! Οι θηριωδίες αυτού του πολέμου πρέπει να μας θυμίζουν καθημερινά την αξία της ζωής και φυσικά να είναι παράδειγμα προς αποφυγή… γιατί τελικά όλες οι πλευρές είναι χαμένες … κανένας δεν κερδίζει στον πόλεμο.

Μέργα Μαρία 15-7-2011

Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά! Αν και γνώριζα από τα σχολικά βιβλία, τις αφηγήσεις των γονέων μου και από τα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης το Ολοκαύτωμα, τώρα το βίωσα πραγματικά. Ευγνωμοσύνη, δέος και πολύ άγρια, συγκλονιστικά συναισθήματα θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.

Ελένη Κογιάννη, 1/9/2012