Open: Tuesday - Sunday 09:00 to 16:00

Του Anco Marinof  Διευθυντή του Μουσείου Lidice Memorial

(Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της 63ης Επετείου του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, ο Δήμος Καλαβρύτων διοργάνωσε στις 11 Δεκεμβρίου του 2006 στο ιστορικό Ξενοδοχείο «Χελμός»-με πρωτοβουλία του τότε Αντιδημάρχου κ. Νικολάου Τζένου-Ημερίδα  εκπροσώπων Μαρτυρικών Περιοχών της Ευρώπης με θέμα: «Καθολική μνήμη και Ολοκαυτώματα».

Εκπρόσωποι Ευρωπαϊκών Μαρτυρικών Πόλεων, Οραντούρ, Λίντιτσε, εκπρόσωποι Ελληνικών Μαρτυρικών Πόλεων, Πολιτικοί, Πρέσβεις, Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης –με αισθητή την παρουσία του Μ. Γλέζου, Εκπαιδευτικοί, Πανεπιστημιακοί κλπ, με λόγο μεστό, πλούσιο και πλουραλιστικό φώτισαν άγνωστες πτυχές των Ολοκαυτωμάτων και τόνισαν-κατέληξαν με έμφαση ότι η βαθιά γνώση του παρελθόντος εγγυάται ένα ειρηνοφόρο μέλλον.

Ξεχωρίσαμε και παραθέτουμε στις επόμενες σελίδες με τη μορφή άρθρων τις μαρτυρίες του Δημάρχου της πόλεως Οραντούρ της Γαλλίας και του Αντιδημάρχου της πόλεως του Λίντιτσε της Τσεχίας για την καταστροφή από τα ναζιστικά στρατεύματα της ιδιαίτερης πατρίδος τους. Περιοδικό «Επικοινωνείν», τ.16, Δεκ. 2007).

Μέχρι την τραγική ημέρα της 10ης Ιουνίου 1942, το Λίντιτσε ήταν ένα μικρό χωριό που ζούσε την καθημερινή του ζωή ανέμελα για πολλές εκατονταετίες. Η εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου από τον 14° αιώνα έπαιξε το ρόλο της κυρίαρχης εικόνας στο κέντρο το χωριού και από το έτος 1713 το Λίντιτσε ήταν περήφανο που απέκτησε το δικό του πρώτο σχολείο. Η πλειοψηφία του πληθυσμού του Λίντιτσε ζούσε σε μικρά τακτοποιημένα σπιτάκια και οι κάτοικοι του ήταν πολύ ευσυνείδητοι και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι. Μετά από εκατονταετίες ήρεμης και ευτυχισμένης ζωής η αρχή του 20ου αιώνα και ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος άγγιξε αρνητικά την Ιστορία του χωριού. 15 άνδρες από το Λίντιτσε σκοτώθηκαν σε αυτό τον πόλεμο. Τότε, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο επόμενος πόλεμος θα γραφόταν στην Ιστορία του Λίντιτσε με τα πιο αιματοβαμμένα γράμματα.

Η Ναζιστική κατοχή της Τσεχοσλοβακίας είχε τραγικές συνέπειες για το Λίντιτσε. Προκειμένου να καταστείλουν την όλο και αυξανόμενη αντιφασιστική αντίσταση, ο αρχηγός των ss   Οbergruppenfuhrer Reinherd Heydrich ορίστηκε ως deputy Reichs protector το Σεπτέμβριο 1941. Η Κατάσταση της Τσεχοσλοβακίας έγινε πιο πολύπλοκη μετά την απόφαση της Τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης στο Λονδίνο να απομακρύνει τον Heydrich. Η επιχείρηση από Τσεχοσλοβάκους αλεξιπτωτιστές στην οποία ο Heydrich τραυματίστηκε θανάσιμα στις 27 Μαΐου 1942 έφερε εκδίκηση που σοκάρισε όλο τον κόσμο.

Το απροσδιόριστο περιεχόμενο μιας επιστολής, που απευθυνόταν σε μια γυναίκα που εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο και που ανοίχθηκε από τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου F. PALA ξεσήκωσε τις υποψίες της Κladno Gestapo ότι δηλαδή υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ της δολοφονίας του Heydrich και της οικογένειας Horak στο Λίντιτσε που είχαν ένα γιο ο οποίος υπηρετούσε στον Τσεχοσλοβακικό στρατό στην Μ. Βρετανία. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες και το ψάξιμο του σπιτιού δεν παρήγαγαν αποδείξεις, όπλα ή κάποιο πομπό, οι Ναζί είχαν ανάγκη να ολοκληρώσουν μια πράξη αντιποίνων για το θάνατο ενός «ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» και για αυτό τον λόγο διάλεξαν τον πληθυσμό του Λίντιτσε.

Η τραγωδία αυτού του μικρού χωριού και του μικρού πληθυσμού των 503 κατοίκων του ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου 1942 μερικές ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Οι ακόλουθες εντολές δόθηκαν από το Αδόλφο Χίτλερ στις 9 Ιουνίου 1942:

  1. να εκτελεστούν όλοι οι ενήλικοι άνδρες
  2. να μεταφερθούν όλες οι γυναίκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για το υπόλοιπο της ζωής τους
  3. να συγκεντρωθούν όσα παιδιά με Γερμανικά χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να Γερμανοποιηθούν και δοθούν σε οικογένειες των
    ss στο  Reich   και  να   αναθρέψουν  τα  υπόλοιπα  με διαφορετικό τρόπο.
  4. να κάψουν και να εξαφανίσουν το χωριό από τον χάρτη.

«Το Μνημείο των παιδιών, θυμάτων του πολέμου”. Έργο της γλύπτριας Μαρίας Uchytilová. 82 παιδιά , 42 κορίτσια και 40 αγόρια, ηλικίας από 1 έως 16 ετών, δολοφονήθηκαν -δηλητηριάστηκαν από το αέριο εξάτμισης στα ειδικά προσαρμοσμένα οχήματα στο ναζιστικό στρατόπεδο εξολόθρευσης, σε Chełmno

Οι Ναζί αμέσως εκτέλεσαν αυτή την αιματηρή εντολή πάνω στο αθώο χωριό μου. Στις 10 Ιουνίου 1942, 173 άνδρες του Λίντιτσε εκτελέστηκαν στον κήπο του ΗΟRACK. Κατόπιν 27 κάτοικοι περιλαμβανομένων 7 γυναικών εκτελέστηκαν στις 16 Ιουνίου 1942 στην Πράγα – Κομπίλισι. 53 από 196 γυναίκες του Λίντιτσε που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δολοφονήθηκαν ή βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Επίσης ένας πολύ τραγικός θάνατος περίμενε και τα παιδάκια του Λίντιτσε, μόνο 17 παιδιά από τα 105 βρέθηκαν μετά τον πόλεμο. Τα υπόλοιπα 88 είχαν εκτελεστεί από τους Ναζί. Οι ζωές 340 ανθρώπων χάθηκαν στο Λίντιτσε από τους Ναζί στο 2° Παγκόσμιο πόλεμο.

Έχοντας εξοντώσει τους κατοίκους του Λίντιτσε οι Ναζί ξεκίνησαν να καταστρέφουν το χωριό αρχικά καίγοντας όλα τα σπίτια, και κατόπιν ανατινάζοντάς τα. Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί Δεν καταστρέψανε μόνο την εκκλησία αλλά και το τελευταίο μέρος ηρεμίας…το νεκροταφείο. Το 1943 ότι είχε απομείνει ήταν το απόλυτο κενό. Μέχρι το τέλος το πολέμου η περιοχή ήταν καλυμμένη από πινακίδες «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ».

Τα νέα της καταστροφής του Λίντιτσε εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Αλλά οι προθέσεις των ΝΑΖΙ να εξαφανίσουν το μικρό χωρίο μας από το πρόσωπο της Γης δεν πέτυχαν. Πολλά χωρία σε όλο τον κόσμο πήραν το όνομα του Λίντιτσε προκειμένου να τιμήσουν το μαρτυρικό χωριό και πολλές γυναίκες που γεννήθηκαν εκείνη την εποχή ονομάστηκαν Λίντιτσε.

Το Λίντιτσε εξακολούθησε να ζει στη μνήμη των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο και μετά τον πόλεμο η απόφαση της Τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης να ξαναχτίσει το χωριό ανακοινώθηκε σε μια πορεία ειρήνης στις 10 Ιουνίου 1945 στο Λίντιτσε το οποίο κατοικείτο από γυναίκες οι οποίες είχαν γλυτώσει από την καταστροφή. 340 κάτοικοι είχαν εκτελεστεί από τους Ναζί. 143 γυναίκες του Λίντιτσε επέστρεψαν στο χωρίο μετά τον πόλεμο και μετά από έρευνες 2 ετών 17 παιδιά επιστράφηκαν στις μητέρες τους.

Το 1947 η θεμέλια λίθος του νέου Λίντιτσε τοποθετήθηκε 300 μέτρα μακριά από το αρχικό μέρος και το Μάιο του 1948 άρχισαν οι εργασίες για το χτίσιμο των πρώτων οίκων.

Το Μνημείο και το Μουσείο στο Lidice

Ότι απέμεινε από την παλιά πόλη, περιλαμβανομένου του κοινού τάφου των ανδρών του Λίντιτσε, διατηρήθηκε σαν μνημείο. Ένα μνημείο και ένα μουσείο και μεταξύ αυτού και του νέου χωριού άνοιξε ένα πάρκο «ειρήνης και φιλίας» στις 19 Ιουνίου 1955 όπου χιλιάδες από τριανταφυλλιές φυτεύτηκαν προερχόμενα από διάφορα μέρη του κόσμου.

Στα μεταπολεμικά χρόνια το Λίντιτσε χαίρεται να συνεργάζεται με πόλεις και χωριά με παρόμοια ιστορία με τη δική μας. Αυτός είναι ο λόγος που θα είστε πάντα ευπρόσδεκτοι στο Λίντιτσε, φίλοι μας από τα Καλάβρυτα. Προστατεύουμε τη μνήμη των ανθρώπων σας που εκτελέστηκαν από τους Ναζί με τον ίδιο τρόπο που θυμόμαστε τους πατέρες τις μητέρες και τα αδέρφια μας.

Αγαπητοί φίλοι θα ήθελα για άλλη μια φορά να σας χαιρετήσω και να σας ευχαριστήσω εκ μέρους όλου του πληθυσμού του Λίντιτσε για το κάλεσμα σας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να τιμήσουμε και να ενδυναμώσουμε τη φιλία μας.

 

© Municipal Museum of the Kalavritan Holocaust