Περνώντας από τον τόπο αυτόν σαν μία όμορφη εκδρομή σταμάτησα να δω το μουσείο. Συγκινήθηκα προσπαθώντας να φανταστώ τον πόνο αυτών των ανθρώπων που επέζησαν μετά. Αξιόλογη δουλειά και εκθέματα για να μάθεις πράγματα που δεν ήξερες.

Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σ΄ αυτό το μουσείο. Η συγκίνηση παραμένει και ξαναγεννάται κάθε φορά. Ανατριχιαστικές και ολοζώντανες μαρτυρίες. Σε μεταφέρει ακριβώς στη στιγμή του ολοκαυτώματος. Ελπίζω να κατορθώσω να ξαναέρθω.

Με ξενάγησε ο εγγονός μου - 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.