Η επίσκεψη στο Μουσείο των Καλαβρύτων λειτούργησε σαν να έπεσε μία αόρατη βόμβα μέσα μου, ταρακουνώντας όλο μου το είναι: με έκανε επαναβεβαιώσω μέσα μου την πίστη μου στα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και να ορκιστώ για μία ακόμα φορά: " Ποτέ πια πόλεμος".

Σκοτώνω μόνο για να φάω και όχι για να αφαιρέσω τη ζωή κάποιου ανθρώπου. Οι Γερμανοί τότε σκότωσαν χωρίς λόγο ανθρώπους οι οποίοι ήταν άοπλοι. Νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από ζώα.

Ένας κόμπος, ένας λυγμός να ανεβαίνει... Πράγματα που δεν έχουν και δεν μπορούν να περιγραφτούν με λόγια. Στο θέαμα αυτής της εξαιρετικής συλλογής μα περισσότερο στο αντίκρισμα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα των πεσόντων, η καρδιά σφίγγεται. Ένας ελάχιστος μα πολύτιμος φόρος τιμής και ένα αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και χρέους στην μνήμη τους. Συγχαρητήρια στους συντελεστές και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους ΗΡΩΕΣ.