Μια ηλιόλουστη μέρα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ήρθαμε και μόλις άνοιξε η πόρτα του Δημοτικού Σχολείου ξεδιπλώθηκε μια άλλη μέρα μέσα στην καταχνιά, στην ομίχλη, βυθισμένη και μισοσβησμένη στη θύμηση μας. Ταρακουνηθήκαμε, συγκλονιστήκαμε. Είμαστε τυχεροί γιατί βρήκαμε αυτή την πόρτα ανοιχτή...

«Των αθανάτων το κρασί
το‘πιατε σεις και μείνατε
ζωή σε σας ο θάνατος
κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ θα μείνετε».
Στους απανταχού αθανάτους ήρωες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Πάρα πολύ ωραίο το μουσείο. Φεύγω γεμάτη ιστορία και στεναχώρια. Ευχάριστη επίσκεψη λόγω της δουλειά σας, αλλά η ψυχή μου μαύρισε φεύγοντας από εδώ. Θα ξανάρθω όταν με το καλό κάνω παιδιά. Αλλιώς να είστε όλοι καλά!