Εξαιρετική δουλειά! Από τα πιο σύγχρονα μουσεία που έχει η χώρα μας!

Κλαίρη Τ., 2/12/2007

Στη ζωή μας έχουμε επισκεφτεί αρκετά μουσεία, ποτέ όμως ένα τόσο «ζωντανό». Η ξενάγηση και το στήσιμο αυτού του μουσείου μας άγγιξε και μας προκάλεσε συναισθήματα, κάτι που δεν κατάφερε κανένα άλλο. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την καταπληκτική ξενάγηση και την προθυμία σας να μας δεχτείτε εκτός ωραρίου.
Στον πόλεμο, όπως είπατε, υπάρχουν μόνο θύματα και η υποχρέωση των επόμενων γενεών είναι να μην διαγράφει και σκίζει σελίδες από το βιβλίο των αναμνήσεων…
Σας ευχαριστούμε!!

Εράσμειος Ελληνογερμανική Σχολή (Β΄ Λυκείου 2013-2014), 28/4/2014

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Γρηγόρης, Βαρβάρα, 29/1/2014

Η Διευθύντρια- Οι καθηγητές και οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Νέας Ερυθραίας νομού Αττικής.
Αυτοί θυσιάστηκαν – εμείς ζούμε.
Αυτοί πέθαναν – εμείς Κάθε μέρα τους σκοτώνουμε πιο
πολύ. 498 ήρωες δεν θέλουν να τους μιμηθούμε…
… Θέλουν ΜΟΝΟ να τους θυμόμαστε.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

22-03-2008 Επιτροπάκης Σταύρος από Χίο Υπ/κος Στρατού ξηράς κ’ περήφανος που είμαι Έλληνας.

Εδώ σταματά η λογική,
τα γόνατα λυγίζουν,
τα δάκρυα στερεύουν,
και γονατιστοί αναφωνούμε:
Αιωνία η μνήμη τους!

Διονύσιος Κεκάτος, Πρόεδρος ένωσης Κεφαλλήνων κ΄ Ιθακησίων Κηφισίας και Βορείων Προαστείων, 10/6/2007

«Με σεβασμό σε εκείνους που ηρωικά θυσιάστηκαν ώστε να μπορούμε εμείς σήμερα να φωνάζουμε και να διδάσκουμε τη λευτεριά και να ξέρουν όλοι ότι δεν υπάρχει τίποτε που θα λυγίσει το κουράγιο των Ελλήνων».

29/05/2011 Γ. Α. Παπανδρέου Πρωθυπουργός της Ελλάδος

Στη ζωή σε κάποιους πέφτει ο κλήρος να πρέπει να πολεμήσουν και άλλοι τον τραβάνε μόνοι τους. Τους πρώτους τους καλώ αγωνιστές της ζωής. Τους δεύτερους της μνήμης. Ευλογία για κάθε άνθρωπο είναι να τους γνωρίσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο, ο σπόρος της θέλησης και της αγάπης για ζωή αληθινή θα ποτίσει σίγουρα κάποιο περιβόλι στην καρδιά του. Όταν όμως συναντά σε έναν και μόνο άνθρωπο και τους δύο αγωνιστές, τότε αυτό δεν είναι μόνο ευλογία. Είναι θείο δώρο. Είναι τιμή και ευθύνη.
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία της Μνημοσύνης μπροστά μου. Γεμάτος ευθύνη σας λέω: Γειά χαρά δάσκαλε Χ. Φ. Ο πιο ταπεινός μαθητής σου.

Δημήτρης, 26/12/2011

Όποιος δεν μαθαίνει από την ιστορία, αναγκάζεται να την ξαναζήσει.

Γιάννης, 30/3/2014