Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

Επίσκεψη στον παππού μου

Μένω άφωνη! Το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας του 20ου αιώνα. Τιμή σε αυτούς που έπεσαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι. Αιωνία η μνήμη τους. Συγγνώμη για τον γραφικό χαρακτήρα, είμαι συγκλονισμένη.