Γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα θα μείνει αθάνατη! Είναι αλήθεια τελικά ότι η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά αναρωτιέμαι αν άξιζε τόσος θάνατος για να ζούμε εμείς σήμερα χωρίς ιδανικά…
Όπως και αν έχει τους ευχαριστούμε πολύ… Μακάρι να τους μοιάσουμε… Αν χρειαστεί…

Γιώργος Γραμματικός, 8/12/2007

Οι σύλλογοι βετεράνων ποδοσφαιριστών Πειραιά και Λέσβου επισκεπτόμενοι το μουσείο αποκόμισαν τις καλύτερες των εντυπώσεων, καμαρώνουν για την ελληνική καταγωγή τους και ευελπιστούν σε καλύτερες μέρες.
Σας ευχαριστούμε για την ξενάγηση

Οι βετεράνοι ΕΠΠΠ

Συγχαρητήρια για το εξαιρετικό στήσιμο του μουσείου. Πραγματικά η περιδιάβαση στη έκθεση αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία. Η μουσειολογική προσέγγιση του θέματος ιδιαίτερα επιτυχημένη. Όσο υποψιασμένος και αν είναι ο εν δυνάμει επισκέπτης, παρασύρεται αβίαστα στην δίνη των γεγονότων εκείνων των χρόνων και γίνεται ένας από αυτούς που έμειναν πίσω και κοιτούν αυτούς που χάθηκαν. Και πάλι συγχαρητήρια. Αξίζει να γνωστοποιηθεί το μουσείο, όχι μόνο στον Ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό για πολλούς λόγους….

Θάλεια – Μαρία Αλεξάκη Μουσειολόγος, Θεσσαλονίκη 8-9-2011

Δεν έχω ζήσει, ποτέ, πιο ζωντανά την εμπειρία της αναπαράστασης και το χρονικό ενός πολεμικού εγκλήματος! Συγκλονιστικό στήσιμο βήμα-βήμα! Συγχαρητήρια! Ποτέ ξανά!

Δήμητρα Σμαρνάκη, Ευάγγελος Λαμπρόπουλος και ο μικρός Φίλιππος, 15/6/2008

Θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να φέρνει όλους τους μαθητές εδώ, για να μάθουν την ιστορία του Ναζισμού κυρίως. Πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μας αυτό το μουσείο. Ειδικά στις μέρες μας που ο Ναζισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος…

Αγγελική Κομπογιάννη, Καρπενήσι, 11/4/2014

Με βαθειά συγκίνηση ζήσαμε την οδύνη των Καλαβρύτων . Βήμα βήμα βλέπουμε την ιστορία του τόπου και ζωντανή την τραγωδία. Συγχαρητήρια στο Δήμο για το δημιούργημα του Μουσείου. Είναι μνημείο για την Ελλάδα και τον κόσμο.

31-12-2010 Α. Μπενάκη – Ψαρούδα τ. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων

Είμαι συγκλονισμένη. Αυτή τη στιγμή είμαι βουρκωμένη. Το μουσείο είναι υποβλητικό με τις φωτογραφίες και την ένδειξη ότι όλα αυτά τα ευτυχισμένα και γεμάτα όνειρα πρόσωπα εκτελέστηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1943, καθώς και με την πένθιμη μουσική της τελευταίας αίθουσας. Η αγριότητα των πολέμων είναι ασύλληπτη, γι ΄ αυτό ας εργαστούμε όλοι για την ειρήνη, αυτό μας διδάσκει αυτό το μουσείο.

24 – 11 – 12 Χ. Σ.

Είναι απίστευτο τι μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος… Σχεδόν δεν αντέχει κανείς τώρα να δει τι άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι τότε…
Σιωπή και γνώση. Τιμή και σεβασμός. Και ο Θεός να μην αξιώνει τον άνθρωπο να ζει τέτοιο πόνο. Αρκεί και ο άνθρωπος να θυμάται, να νιώθει που και που την ύπαρξη του Θεού.

Στράτος, Σοφία, 26/12/2007