It takes one second to destroy a life and a lifetime to rebuild it. The women of Kalavryta did exactly that. I know that because my grandmother, Ευθυμία Βάγια, is the rock that has kept our family strong and united.

Δημήτρης Σούδας, εγγονός Ευθυμίας και Γεωργίου Βάγια. Με την σύζυγό μου Ελισάβετ και την κόρη μου Γεωργία – Ευθυμία

Οι πληγές επουλώνονται
Τα σημάδια και τα γεγονότα μένουν
Μένουν θυμίζουν και πονάν
Μα έτσι είναι η ζωή δύσκολη
Όμως μπορείς να βγεις από αυτήν νικητής;
Και αν ναι, πώς;

Ιωάννα Μερετούδη- Μαθήτρια Αριστοτέλειο Εκπαιδευτήριο Σερρών

Πόσες φωτιές αρκούν για να κάψουν τις μνήμες: Πόσες μάχες πρέπει να δοθούν για να σβήσουν το παρελθόν: Πόσα δάκρυα θα κυλήσουν ακόμα στα πρόσωπα και στις καρδιές μας : Αυτό που είδα και έζησα ερχόμενη εδώ δεν ήταν απλά μια εμπειρία ξενάγησης. Το μουσείο σας είναι « κατάθεση ψυχής και ενσάρκωση συναισθημάτων» Έζησα μια μικρή κάθαρση. Τιμή και Μνήμη στους ήρωες!

Ιωακειμίδου Νίνα 26-12-2011 (μάνα 2 παιδιών, Ελληνίδα.)

Τιμή και δόξα στη μνήμη των μαρτύρων της ελευθερίας του λαού μας. Σ’ αυτό το οδοιπορικό της μνήμης φαίνεται ότι η Καλαβρυτινή γη και τα παιδιά της είχαν επιλεγεί από την ιστορία να προσφέρουν μεγάλο φόρο αίματος. Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου σ’ αυτό το μνημείο, που μαρτυρά στον κόσμο την βαρβαρότητα των Ναζί και τις συνέπειες του πολέμου. Η θυσία σας μας οδηγεί και μας εμπνέει.

Θανάσης Νταβλούρος, Βουλευτής Αχαΐας, 26/7/2013

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12

Συγκλονιστικό το μνημείο και τραγικά τα συναισθήματα που μας γέμισε. Ο φασισμός, ο εγωισμός και η παντελής έλλειψη ανθρωπιάς και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μόνο πόνο και αδικία μπορούν να φέρουν. Ας είναι το μνημείο αυτό μια μνήμη που θα βάλει φραγμό στα κατώτερα αισθήματα και θα μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι.

Θεσσαλονίκη 23-12-2007 Μαριέτα – Πρόδρομος – Παύλος – Θεοδώρα

Γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα θα μείνει αθάνατη! Είναι αλήθεια τελικά ότι η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά αναρωτιέμαι αν άξιζε τόσος θάνατος για να ζούμε εμείς σήμερα χωρίς ιδανικά…
Όπως και αν έχει τους ευχαριστούμε πολύ… Μακάρι να τους μοιάσουμε… Αν χρειαστεί…

Γιώργος Γραμματικός, 8/12/2007

Χωρίς πολλά λόγια το μουσείο είναι μια εξαιρετική δουλειά την οποία κάνατε για να θυμούνται οι παλιοί, όσο και αν τους πληγώνει, αλλά και να μαθαίνουν οι νέοι τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά δεινά που προξένησαν στην πόλη των Καλαβρύτων και όχι μόνο. Ένα σημείο αναφοράς για τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά αποτελέσματα της ιδεολογίας του φασισμού.

27 – 1 – 12 Δημήτρης – Αθηνά