Η μνήμη είναι ζωή. Η λήθη είναι θάνατος. Μπράβο στην αναβίωση αυτής της μνήμης.

Αναστασία, Γιολάντα, Αλέκος, Αντώνης, Νικόλαος, Έλενα, Μαρίζα, Θανάσης, 11/5/2008.

Περνώντας από τον τόπο αυτόν σαν μία όμορφη εκδρομή σταμάτησα να δω το μουσείο. Συγκινήθηκα προσπαθώντας να φανταστώ τον πόνο αυτών των ανθρώπων που επέζησαν μετά. Αξιόλογη δουλειά και εκθέματα για να μάθεις πράγματα που δεν ήξερες.

12-09-2010 Μαρία Ζερβού

Ρίγος και καθήλωση στο αντίκρισμα των ματιών μας… Υπέροχα αλλά και θλιβερά όλα! Η εξέλιξη των γεγονότων ήταν απάνθρωπος! Οι εικόνες εκείνης της εποχής αβάσταχτες! Μπράβο για τι ¨ έργο¨ σας!!! Ευχαριστούμε!!!

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΓΚΥ ΖΑΚΥΝΘΟΣ 15 – 2 – 12

Χρήσιμον θα ήταν όλοι οι Έλληνες να επισκεφθούν το μουσείο τούτο, όπου η θλίψη για τους αδικοχαμένους συμπατριώτες μας διαποτίζει κάθε του γωνιά. Η ιστορία δεν ξεχνιέται και δεν παραγράφεται. Συγχαρητήρια!!!

29-10-2010 Χάρης και Κατερίνα.

Με λένε Ελένη και είμαι 12 ετών. Αυτό το Μουσείο με συγκίνησε πραγματικά βλέποντας και ακούγοντας ότι θανατώθηκαν τόσοι πολλοί άντρες σε αυτόν το τόπο.

24 – 11 – 12

Σαν κ’ λάτρης των μουσειακών χώρων δε θα μπορούσα να μην γράψω κ’ να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το μουσείο των Καλαβρύτων. Ένα έντονο συναίσθημα σε πλημμυρίζει από την είσοδο μέχρι κ’ το τελευταίο βήμα σου στην έξοδο!
Συγχαρητήρια.

6-09-2009 Πατινιώτη Β

Παππού, ήρθα στα Καλάβρυτα, στον τόπο που δεν θέλησες ποτέ να ξαναπάς μετά τον Γενάρη του ’44. Η εγγονή σου.

Αριάδνη Πολιτοπούλου, 30/11/2008

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την ειρήνη. Κάθε στρατιώτης ο οποίος πατάει την σκανδάλη, γίνετε αυτόματα και δολοφόνος.

Γιάννης Κομιανός (Ξενιτεμένος στη Γερμανία, ο οποίος γνώρισε και πολλούς ειρηνικούς Γερμανούς), 4/9/2008