Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12

Το μουσείο αυτό δείγμα και ανάμνηση της ιστορίας μας, αποτυπώνει στο μυαλό του Έλληνα εικόνες από ένα χθες για το μέλλον της Ελλάδας, για το σήμερα, που τόσο αίμα και τόσοι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία πνίγηκαν και ξεχάστηκαν μέσα στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, της ενωμένης Ευρώπης, των ενωμένων λαών… Η ειρήνη είναι προάσπιση και όνειρο του κάθε ανθρώπου. Όπως και όλη αυτή η ιστορία μας, η ελληνική ιστορία, η τιμή σ’ αυτούς τους ήρωες δεν πρέπει ποτέ να ισοπεδωθεί. Ας υπάρχουν πάντα τέτοιες μνήμες, έξω και μέσα σε μουσεία.

Βαρβάρα Μυλωνά, 27/12/2007

Στη μνήμη τους
Αέναες φιγούρες ιδεογράμματα
Μας γνέφουν ψιθυρίζοντας
Ζήστε για εμάς, για εμάς
Τα παιδιά των Καλαβρύτων
Που σταμάτησε η ζωή μας
Στις 13 Δεκέμβρη του 1943

Ελένη Ι. Μπερτσάτου– Λογοτέχνης Καλάβρυτα 13.12.15

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων έχει περάσει στην ανεξίτηλη ιστορική μνήμη, στην οποία εγράφτηκε μια για πάντα. Η Ιστορική μνήμη θα διατηρηθεί, αυτό είναι άλλωστε το προνόμιο της ιστορίας: ότι δεν λησμονιέται. Η μνήμη όμως των ανθρώπων χρειάζεται υπενθύμιση και βοήθεια. Αυτήν την ανάγκη – τόσο σπουδαία και αναγκαία – έρχεται να καλύψει το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, το οποίον θα θυμίζει στους επερχόμενους το μέγα αυτό γεγονός. Μέγα για των αριθμό των θυμάτων, μέγα για την ιστορία, μέγα για τα διδάγματα, μέγα για τα μελλοντικά. Εύχομαι στο μουσείο να εκπληρώσει με επιτυχία την μεγάλη αποστολή του.

09 Ιανουαρίου 2005 Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας

Μείναμε εντυπωσιασμένοι από την επίσκεψη. Όταν μπήκα στην αίθουσα με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των νεκρών, ανατρίχιασα κυριολεκτικά… Σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία, κάθε τόπος θα έπρεπε να διαθέτει Μουσεία ανάλογα, που να τονώνουν την ιστορική μνήμη και να τη μεταλαμπαδεύσουν στις νεότερες γενιές, προβάλλοντας μηνύματα και διαχρονικές αξίες…

28 – 12 – 2012 Δημήτρης – Κατερίνα

Όμορφος χώρος, σωστά τοποθετημένες οι εικόνες και η επεξήγηση τους. Επειδή όμως ξέρω γεγονότα που μου έχει εξιστορήσει ο παππούς μου, ο οποίος είχε ζήσει την Κατοχή και τον Πόλεμο του 1940 με τους Γερμανούς, αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα, ήταν που είδα το σύμβολο του Ναζισμού που κρεμόταν στον τοίχο του μουσείου, όπως και η σημαία τους με ζωντανά χρώματα μέσα στον υποτιθέμενο τάφο.
Δεν θα ήθελα να υπάρχει τίποτα από αυτούς στη χώρα μας, ούτε σύμβολα, ούτε άνθρωποι, ούτε η κουλτούρα τους.
Με εκτίμηση,

Ι. Σέργη, 19/4/2014

Επίσκεψη στον παππού μου

26.3.2016 Γιώργος Αναγνωστόπουλος ετών 7

Όχι πια ρατσισμός, όχι πια bullying, όχι πια πείνα και όχι πια ΠΟΛΕΜΟΣ

(1.4.2016)