Ευχαριστώ τον Θεό που με βοήθησε να έρθω να προσκυνήσω τον τόπο όπου έπεσαν υπέρ πατρίδος όλοι αυτοί οι ήρωες.

Ανώνυμος, 13/4/2008

Τόσος πόνος, τόσο αίμα, τόσες θυσίες… Για μια ελεύθερη χώρα, για ευτυχισμένα παιδιά, για ξένοιαστη ζωή! Κι όμως είμαστε εδώ χάρη σ’ αυτούς, ανατριχιάζουμε με όσα βλέπουμε και αισθανόμαστε τόση περηφάνεια και τόση ανάγκη να ουρλιάξουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πάντα ζωντανοί μες τις ψυχές μας! Δέος και ευγνωμοσύνη…

Βασίλης, Νέλλη, Κωνσταντίνος, Ελένη, Νίκος, Δέσποινα, 2/12/2007

Είναι κάτι που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Μια έκθεση, ένα μουσείο ανεπανάληπτο. Συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν γι’ αυτό. Τέτοιες βαρβαρότητες δυστυχώς συνεχίζονται με άλλους ανθρώπους, σε άλλους τόπους.
Καλαβρυτινοί, είσαστε ένας ηρωικός λαός. Καλά κάνατε και ενταφιάσατε τον αγκυλωτό σταυρό-σημαία.

Αθηνά, 23/12/2007

Μια ηλιόλουστη μέρα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ήρθαμε και μόλις άνοιξε η πόρτα του Δημοτικού Σχολείου ξεδιπλώθηκε μια άλλη μέρα μέσα στην καταχνιά, στην ομίχλη, βυθισμένη και μισοσβησμένη στη θύμηση μας. Ταρακουνηθήκαμε, συγκλονιστήκαμε. Είμαστε τυχεροί γιατί βρήκαμε αυτή την πόρτα ανοιχτή…

Δημήτρης, Πέπη, Κωστής, 21/12/2008

Αν και ήμουνα τότε μόνο τεσσάρων ετών, αισθάνομαι πίκρα στην ψυχή μου για την πράξη του λαού μου. Ελπίζω να είναι ένα μάθημα για το αύριο, για πάντα, για να αγωνίζεται ο Γερμανός για την παγκόσμια ειρήνη.

Hermann Blauth, 25/8/2009

Γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα θα μείνει αθάνατη! Είναι αλήθεια τελικά ότι η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά αναρωτιέμαι αν άξιζε τόσος θάνατος για να ζούμε εμείς σήμερα χωρίς ιδανικά…
Όπως και αν έχει τους ευχαριστούμε πολύ… Μακάρι να τους μοιάσουμε… Αν χρειαστεί…

Γιώργος Γραμματικός, 8/12/2007

Στην Ιερή μήνη των σεπτών θυμάτων του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων.
Δεν ξεχνάμε – Ποτέ ξανά

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπιος Παυλόπουλος 13 Δεκεμβρίου 2015

Πόσες φωτιές αρκούν για να κάψουν τις μνήμες: Πόσες μάχες πρέπει να δοθούν για να σβήσουν το παρελθόν: Πόσα δάκρυα θα κυλήσουν ακόμα στα πρόσωπα και στις καρδιές μας : Αυτό που είδα και έζησα ερχόμενη εδώ δεν ήταν απλά μια εμπειρία ξενάγησης. Το μουσείο σας είναι « κατάθεση ψυχής και ενσάρκωση συναισθημάτων» Έζησα μια μικρή κάθαρση. Τιμή και Μνήμη στους ήρωες!

Ιωακειμίδου Νίνα 26-12-2011 (μάνα 2 παιδιών, Ελληνίδα.)