Είναι η δεύτερη επίσκεψη μου στα Καλάβρυτα και δη στο Μουσείο Ολοκαυτώματος, για να τιμήσω την μνήμη των εκτελεσθέντων του ’43 από τους Γερμανούς Ναζί. Σ’ αυτήν την δεύτερη επίσκεψή μου, εντυπωσιάστηκα αλλά και έμαθα πολλά από την ξενάγηση που μας έκανε ο κύριος Θανάσης Παπαδόπουλος (πρώην Δήμαρχος Καλαβρύτων). Τον ευχαριστώ θερμά για τη ξενάγηση, την φιλοξενία, καθώς επίσης και για τη συμβολή του στην διεκπεραίωση της ολοκλήρωσης του Μουσείου, το οποίο είναι ένα σύμβολο μνήμης, ιστορίας αλλά και ειρήνης.
Είθε η ειρήνη και η ομόνοια να σκεπάζουν όλες τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας μας!

Κωνσταντίνα Αδάμου, Ιστορικός, Δημοτική Σύμβουλος Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, 13/12/2013

Χρήσιμον θα ήταν όλοι οι Έλληνες να επισκεφθούν το μουσείο τούτο, όπου η θλίψη για τους αδικοχαμένους συμπατριώτες μας διαποτίζει κάθε του γωνιά. Η ιστορία δεν ξεχνιέται και δεν παραγράφεται. Συγχαρητήρια!!!

29-10-2010 Χάρης και Κατερίνα.

Θεωρώ ότι η θέση του αγάλματος της γυναίκας με τα παιδιά που προσπαθεί να σύρει το σώμα του συζύγου της είναι σε εντελώς λάθος θέση. Έχω επισκεφθεί τα Καλάβρυτα πάρα πολλές φορές (πρώτη φορά το μουσείο) αλλά πρώτη φορά βλέπω ένα εκπληκτικό γλυπτό που δυστυχώς βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Ο φυσικός χώρος του γλυπτού είναι κάπου αλλού, όχι εκεί που το τοποθετήσατε. Ίσως στον χώρο εκτέλεσης, ίσως στην πλατεία του χωριού.

Κ. Φωτεινάτος, 29/11/2014

ΚΤΗΝΩΔΙΑ
Αυτό δεν είναι μουσείο… Είναι ένα δράμα χτισμένο πάνω στο θάνατο και κατοικημένο από τις δακρυσμένες ψυχές που τον έζησαν. Φεύγοντας αφήνουμε σεβασμό και συγκίνηση από βάθους καρδίας.
Ευχαριστούμε…

15-01-2008 Λεβεντάκου Γεωργία Σιάσιος Αλέξανδρος

Η συγκίνηση μου είναι μεγάλη!!! Πρώτη φορά αντικρίζω σε μουσείο την τραγική ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Οι Έλληνες ήμασταν πάντα ήρωες !!! Κι έτσι πρέπει να μείνουμε.

10-10-2010 Άννα, Δράμα.

Παππού, ήρθα στα Καλάβρυτα, στον τόπο που δεν θέλησες ποτέ να ξαναπάς μετά τον Γενάρη του ’44. Η εγγονή σου.

Αριάδνη Πολιτοπούλου, 30/11/2008

Με ξενάγησε ο εγγονός μου – 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.

6-01-2008 Θωμοπούλου Καίτη

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Γρηγόρης, Βαρβάρα, 29/1/2014