Δεν έχω κάποια πατριωτικά λόγια. Η συγκίνηση είναι δεδομένη. Συγχαρητήρια θερμά για τον τρόπο που έχει παρουσιαστεί αυτό το ιστορικό γεγονός. Η επίσκεψη στο μουσείο, ήταν μια άκρως συγκινησιακή εμπειρία!!

23-03-2008 Ελένη Καραγιάννη (εικαστικός)

Στη ζωή μας έχουμε επισκεφτεί αρκετά μουσεία, ποτέ όμως ένα τόσο «ζωντανό». Η ξενάγηση και το στήσιμο αυτού του μουσείου μας άγγιξε και μας προκάλεσε συναισθήματα, κάτι που δεν κατάφερε κανένα άλλο. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την καταπληκτική ξενάγηση και την προθυμία σας να μας δεχτείτε εκτός ωραρίου.
Στον πόλεμο, όπως είπατε, υπάρχουν μόνο θύματα και η υποχρέωση των επόμενων γενεών είναι να μην διαγράφει και σκίζει σελίδες από το βιβλίο των αναμνήσεων…
Σας ευχαριστούμε!!

Εράσμειος Ελληνογερμανική Σχολή (Β΄ Λυκείου 2013-2014), 28/4/2014

Αν και συνταξιοδοτήθηκα ως εκπαιδευτικός, δεν γνώριζα όλα αυτά που το Μουσείο Καλαβρύτων διδάσκει στις επερχόμενες γενιές. Μπράβο και θερμά συγχαρητήρια στους οργανωτές του θαυμάσιου αυτού Μουσείου.

Χ. Α, Ζήσιμος, Λαμία, 18/8/2008

Δυνατός τόπος, δυνατοί άνθρωποι, τρομερή θηριωδία. Αυτό που έγινε στα Καλάβρυτα δείχνει ότι το μεγαλύτερο θηρίο στο κακό είναι ο άνθρωπος και το μεγαλύτερο θηρίο στην αντοχή πάλι ο άνθρωπος. Σ’ αυτό το μέρος δόθηκε πόνος σκληρός, αυτό που λένε να μην δοθεί τόσος πόνος όσος ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει είναι φοβερό.

Ανώνυμος, 13/3/2010

Χρέος μας είναι να ζούμε με αξιοπρέπεια ώστε η θυσία των προγόνων μας να παίρνει καθημερινά νόημα και αξία.

Κατερίνα Σαββαΐδου, 19/7/2008

«ΗΜΙΘΕΟΙ ΚΑΛΕΟΝΤΑΙ ΤΟ ΤΕΝΟΣ ΤΟΥΤΟ ΤΩΝ ΒΡΩΤΩΝ».

Παναγιώτης Κωστούρος, Βέλο Κορινθίας, 26/10/2008

Όταν έφθασα στα Καλάβρυτα, αισθάνθηκα μια έντονη συγκίνηση. Κατά την επίσκεψη στο Μουσείο η συγκίνηση αυτή κορυφώθηκε. Με παρηγόρησε όμως το γεγονός ότι τα Καλάβρυτα δεν είναι μόνο τόπος εθνικής μαρτυρίας αλλά και τόπος Εθνικής Αντίστασης.

Ιωάννης Τέντες, Εισαγγελέας Αρείου Πάγου, 15/5/2010

Η συγκίνηση μου είναι μεγάλη!!! Πρώτη φορά αντικρίζω σε μουσείο την τραγική ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Οι Έλληνες ήμασταν πάντα ήρωες !!! Κι έτσι πρέπει να μείνουμε.

10-10-2010 Άννα, Δράμα.