Δεν έχω ζήσει, ποτέ, πιο ζωντανά την εμπειρία της αναπαράστασης και το χρονικό ενός πολεμικού εγκλήματος! Συγκλονιστικό στήσιμο βήμα-βήμα! Συγχαρητήρια! Ποτέ ξανά!

Δήμητρα Σμαρνάκη, Ευάγγελος Λαμπρόπουλος και ο μικρός Φίλιππος, 15/6/2008

Συγκλονιστικό το μνημείο και τραγικά τα συναισθήματα που μας γέμισε. Ο φασισμός, ο εγωισμός και η παντελής έλλειψη ανθρωπιάς και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μόνο πόνο και αδικία μπορούν να φέρουν. Ας είναι το μνημείο αυτό μια μνήμη που θα βάλει φραγμό στα κατώτερα αισθήματα και θα μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι.

Θεσσαλονίκη 23-12-2007 Μαριέτα – Πρόδρομος – Παύλος – Θεοδώρα

Με ξενάγησε ο εγγονός μου – 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.

6-01-2008 Θωμοπούλου Καίτη

Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Στην Ελλάδα που είναι κάθε μέτρο και θυσία Ελλήνων υπέρ της ελευθερίας τους, αποτελείτε φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης της μνήμης με παρατιθέμενα κριτήρια από αυτό το απίστευτο μαρτύριο των Καλαβρυτινών. Έχω συγκλονιστεί και σοκαριστεί. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ. Δεν βγαίνουν δάκρυα, μόνο οργή.
Με εκτίμηση,

Σοφία Β., Καθηγήτρια, 26/3/2011

Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη κάτω από κάθε πέτρα, μέσα σε κάθε σπίτι, γύρω από κάθε αυλή, κάτω από κάθε ακτίδα του ήλιου που βγαίνει καθημερινά… Η μνήμη και η γνώση είναι η μεγαλύτερη σφραγίδα για τη διατήρηση του έθνους μας! Είναι στο χέρι μας!

Αθηνά Κλάδη, 28/10/2007

Οι μαρτυρίες και οι μνήμες οδηγός ειρήνης, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης.

Κωνσταντίνος Παπλωματάς, Εκπρόσωπος του ΔΣ της ΔΟΕ σε οργανωμένη

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου γεννούν αυτά τα ντοκουμέντα! Οι θηριωδίες αυτού του πολέμου πρέπει να μας θυμίζουν καθημερινά την αξία της ζωής και φυσικά να είναι παράδειγμα προς αποφυγή… γιατί τελικά όλες οι πλευρές είναι χαμένες … κανένας δεν κερδίζει στον πόλεμο.

Μέργα Μαρία 15-7-2011

Με λένε Θωμαΐς και είμαι 12 ετών, ήρθα να δω αυτό το μουσείο εντελώς τυχαία…Ήταν συγκλονιστικό, στέκομαι εδώ στην τελευταία αίθουσα και σκέφτομαι το ποτάμι που σχηματίστηκε τότε απ΄ το φρικτό αίμα που αδίκως χύθηκε.

27-12-2007