Γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα θα μείνει αθάνατη! Είναι αλήθεια τελικά ότι η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά αναρωτιέμαι αν άξιζε τόσος θάνατος για να ζούμε εμείς σήμερα χωρίς ιδανικά…
Όπως και αν έχει τους ευχαριστούμε πολύ… Μακάρι να τους μοιάσουμε… Αν χρειαστεί…

Γιώργος Γραμματικός, 8/12/2007

Τιμή και δόξα στη μνήμη των μαρτύρων της ελευθερίας του λαού μας. Σ’ αυτό το οδοιπορικό της μνήμης φαίνεται ότι η Καλαβρυτινή γη και τα παιδιά της είχαν επιλεγεί από την ιστορία να προσφέρουν μεγάλο φόρο αίματος. Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου σ’ αυτό το μνημείο, που μαρτυρά στον κόσμο την βαρβαρότητα των Ναζί και τις συνέπειες του πολέμου. Η θυσία σας μας οδηγεί και μας εμπνέει.

Θανάσης Νταβλούρος, Βουλευτής Αχαΐας, 26/7/2013

Ιστορική μνήμη! Να θυμόμαστε όλοι! Να παραδειγματιζόμαστε όλοι! Να βελτιωνόμαστε όλοι!

Παναγιώτης Βασιλείου, Δήμαρχος Διακοπτού, 19/6/2007

Ήρθα χαρούμενη σε ένα μουσείο… για επίσκεψη.
Έφυγα σφιγμένη…
Μακάρι κάθε μουσείο να μας το έκανε αυτό.

Γ. Τ., 6/4/2013

Τόσος πόνος, τόσο αίμα, τόσες θυσίες… Για μια ελεύθερη χώρα, για ευτυχισμένα παιδιά, για ξένοιαστη ζωή! Κι όμως είμαστε εδώ χάρη σ’ αυτούς, ανατριχιάζουμε με όσα βλέπουμε και αισθανόμαστε τόση περηφάνεια και τόση ανάγκη να ουρλιάξουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πάντα ζωντανοί μες τις ψυχές μας! Δέος και ευγνωμοσύνη…

Βασίλης, Νέλλη, Κωνσταντίνος, Ελένη, Νίκος, Δέσποινα, 2/12/2007

Συγκλονιστικό το μνημείο και τραγικά τα συναισθήματα που μας γέμισε. Ο φασισμός, ο εγωισμός και η παντελής έλλειψη ανθρωπιάς και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μόνο πόνο και αδικία μπορούν να φέρουν. Ας είναι το μνημείο αυτό μια μνήμη που θα βάλει φραγμό στα κατώτερα αισθήματα και θα μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι.

Θεσσαλονίκη 23-12-2007 Μαριέτα – Πρόδρομος – Παύλος – Θεοδώρα

Στη ζωή σε κάποιους πέφτει ο κλήρος να πρέπει να πολεμήσουν και άλλοι τον τραβάνε μόνοι τους. Τους πρώτους τους καλώ αγωνιστές της ζωής. Τους δεύτερους της μνήμης. Ευλογία για κάθε άνθρωπο είναι να τους γνωρίσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο, ο σπόρος της θέλησης και της αγάπης για ζωή αληθινή θα ποτίσει σίγουρα κάποιο περιβόλι στην καρδιά του. Όταν όμως συναντά σε έναν και μόνο άνθρωπο και τους δύο αγωνιστές, τότε αυτό δεν είναι μόνο ευλογία. Είναι θείο δώρο. Είναι τιμή και ευθύνη.
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία της Μνημοσύνης μπροστά μου. Γεμάτος ευθύνη σας λέω: Γειά χαρά δάσκαλε Χ. Φ. Ο πιο ταπεινός μαθητής σου.

Δημήτρης, 26/12/2011

Σκοτώνω μόνο για να φάω και όχι για να αφαιρέσω τη ζωή κάποιου ανθρώπου. Οι Γερμανοί τότε σκότωσαν χωρίς λόγο ανθρώπους οι οποίοι ήταν άοπλοι. Νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από ζώα.

Αλέξανδρος Κοντογιάννης, Α.Ο. Μυκόνου, 26/8/2007