Χρήσιμον θα ήταν όλοι οι Έλληνες να επισκεφθούν το μουσείο τούτο, όπου η θλίψη για τους αδικοχαμένους συμπατριώτες μας διαποτίζει κάθε του γωνιά. Η ιστορία δεν ξεχνιέται και δεν παραγράφεται. Συγχαρητήρια!!!

29-10-2010 Χάρης και Κατερίνα.

Τέταρτη φορά που επισκέπτομαι το Μουσείο και νιώθω την ίδια συγκίνηση.
Συνεχίστε αυτό το πολύτιμο έργο σας.

Ελένη, Κύπρος, 27/7/2013

Τρομερή εμπειρία για μένα και τους φίλους μου από την Κίνα. Σκέφτηκαν αμέσως τις θηριωδίες της Ιαπωνίας και ταυτίστηκαν. Ειδικά η τελευταία αίθουσα ήταν γροθιά στο στομάχι.

Ηλιάνα, Αθήνα (25.3.2016)

It takes one second to destroy a life and a lifetime to rebuild it. The women of Kalavryta did exactly that. I know that because my grandmother, Ευθυμία Βάγια, is the rock that has kept our family strong and united.

Δημήτρης Σούδας, εγγονός Ευθυμίας και Γεωργίου Βάγια. Με την σύζυγό μου Ελισάβετ και την κόρη μου Γεωργία – Ευθυμία

Κάνω προσπάθεια για να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Ανώνυμος, 7/6/2008

Με ξενάγησε ο εγγονός μου – 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.

6-01-2008 Θωμοπούλου Καίτη

Αν και ήμουνα τότε μόνο τεσσάρων ετών, αισθάνομαι πίκρα στην ψυχή μου για την πράξη του λαού μου. Ελπίζω να είναι ένα μάθημα για το αύριο, για πάντα, για να αγωνίζεται ο Γερμανός για την παγκόσμια ειρήνη.

Hermann Blauth, 25/8/2009

Ρίγος και καθήλωση στο αντίκρισμα των ματιών μας… Υπέροχα αλλά και θλιβερά όλα! Η εξέλιξη των γεγονότων ήταν απάνθρωπος! Οι εικόνες εκείνης της εποχής αβάσταχτες! Μπράβο για τι ¨ έργο¨ σας!!! Ευχαριστούμε!!!

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΓΚΥ ΖΑΚΥΝΘΟΣ 15 – 2 – 12