Έχω μείνει άφωνος με το γεγονός ότι τότε τα αδέλφια μοιράζονταν ακόμα και τα πεταμένα ψίχουλα, ενώ τώρα τα αδέλφια τρώγονται μεταξύ τους.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς.

Αναστάσιος Συμεών, 22/8/2007

Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τις σφαίρες των «γουρουνιών». Σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε κι ο παππούς μου Μπούρμπος Γεώργιος. Είμαι 10 ετών και ξέρω τι σημαίνει πόλεμος.

Γεώργιος Κωστόπουλος, 4/7/2007

Γονατίζω ευλαβικά στον ιερό αυτό τόπο. Μικρό παιδί τότε έζησα τα γεγονότα σ΄ένα χωριό πολύ κοντά. ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ!!

19-09-2007 Τριανταφυλλόπουλος Κων.

Στη ζωή μας έχουμε επισκεφτεί αρκετά μουσεία, ποτέ όμως ένα τόσο «ζωντανό». Η ξενάγηση και το στήσιμο αυτού του μουσείου μας άγγιξε και μας προκάλεσε συναισθήματα, κάτι που δεν κατάφερε κανένα άλλο. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την καταπληκτική ξενάγηση και την προθυμία σας να μας δεχτείτε εκτός ωραρίου.
Στον πόλεμο, όπως είπατε, υπάρχουν μόνο θύματα και η υποχρέωση των επόμενων γενεών είναι να μην διαγράφει και σκίζει σελίδες από το βιβλίο των αναμνήσεων…
Σας ευχαριστούμε!!

Εράσμειος Ελληνογερμανική Σχολή (Β΄ Λυκείου 2013-2014), 28/4/2014

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Γρηγόρης, Βαρβάρα, 29/1/2014

Συγχαρητήρια για το εξαιρετικό στήσιμο του μουσείου. Πραγματικά η περιδιάβαση στη έκθεση αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία. Η μουσειολογική προσέγγιση του θέματος ιδιαίτερα επιτυχημένη. Όσο υποψιασμένος και αν είναι ο εν δυνάμει επισκέπτης, παρασύρεται αβίαστα στην δίνη των γεγονότων εκείνων των χρόνων και γίνεται ένας από αυτούς που έμειναν πίσω και κοιτούν αυτούς που χάθηκαν. Και πάλι συγχαρητήρια. Αξίζει να γνωστοποιηθεί το μουσείο, όχι μόνο στον Ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό για πολλούς λόγους….

Θάλεια – Μαρία Αλεξάκη Μουσειολόγος, Θεσσαλονίκη 8-9-2011

«Των αθανάτων το κρασί
το‘πιατε σεις και μείνατε
ζωή σε σας ο θάνατος
κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ θα μείνετε».
Στους απανταχού αθανάτους ήρωες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ελίζα Περβανίδη, 8 ετών, Λάρισα, 1/2/2009

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου γεννούν αυτά τα ντοκουμέντα! Οι θηριωδίες αυτού του πολέμου πρέπει να μας θυμίζουν καθημερινά την αξία της ζωής και φυσικά να είναι παράδειγμα προς αποφυγή… γιατί τελικά όλες οι πλευρές είναι χαμένες … κανένας δεν κερδίζει στον πόλεμο.

Μέργα Μαρία 15-7-2011