Χωρίς πολλά λόγια το μουσείο είναι μια εξαιρετική δουλειά την οποία κάνατε για να θυμούνται οι παλιοί, όσο και αν τους πληγώνει, αλλά και να μαθαίνουν οι νέοι τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά δεινά που προξένησαν στην πόλη των Καλαβρύτων και όχι μόνο. Ένα σημείο αναφοράς για τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά αποτελέσματα της ιδεολογίας του φασισμού.

27 – 1 – 12 Δημήτρης – Αθηνά

ΚΤΗΝΩΔΙΑ
Αυτό δεν είναι μουσείο… Είναι ένα δράμα χτισμένο πάνω στο θάνατο και κατοικημένο από τις δακρυσμένες ψυχές που τον έζησαν. Φεύγοντας αφήνουμε σεβασμό και συγκίνηση από βάθους καρδίας.
Ευχαριστούμε…

15-01-2008 Λεβεντάκου Γεωργία Σιάσιος Αλέξανδρος

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Γρηγόρης, Βαρβάρα, 29/1/2014

Θεωρώ ότι η θέση του αγάλματος της γυναίκας με τα παιδιά που προσπαθεί να σύρει το σώμα του συζύγου της είναι σε εντελώς λάθος θέση. Έχω επισκεφθεί τα Καλάβρυτα πάρα πολλές φορές (πρώτη φορά το μουσείο) αλλά πρώτη φορά βλέπω ένα εκπληκτικό γλυπτό που δυστυχώς βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Ο φυσικός χώρος του γλυπτού είναι κάπου αλλού, όχι εκεί που το τοποθετήσατε. Ίσως στον χώρο εκτέλεσης, ίσως στην πλατεία του χωριού.

Κ. Φωτεινάτος, 29/11/2014

Δεν έχω πάει σε πολλά μουσεία λόγω της ηλικίας μου! Αυτό το μουσείο μου έμαθε πράγματα που πλέον δεν διδάσκονται σε εμάς. Χαίρομαι που ήρθα και το είδα, ήταν συγκλονιστικό. Ένα εξαιρετικό μουσείο που θα προτείνω και θα ξαναεπισκεφτώ. Ευτυχώς που υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί που έφτιαξαν το μουσείο αυτό, έμαθα λίγη από την ιστορία μου.

Ηλέκτρα Σκοτίδη, 13 ετών, 16/3/2014

Εξαιρετική δουλειά! Από τα πιο σύγχρονα μουσεία που έχει η χώρα μας!

Κλαίρη Τ., 2/12/2007

Η συγκίνηση μεγάλη. Η οδύνη μεγάλη για αυτά που πέρασαν οι πατριώτες μας.
Συγχαρητήρια στους εμπνευστές του μουσείου, που μας θυμίζει τις τραγικές στιγμές.

Για τον σύλλογο ποντίων Ελευσίνας « Nέα Τραπεζουντα» Η πρόεδρος Σοφία Κοσμίδη (3.5.2016)

Τι φρίκη! Τι δυστυχία! Γιατί; Προς όφελος ποιών τελικά; Ειρήνη… Ειρήνη! Ποτέ πιά πόλεμος! Οι συνέπειες του πολέμου είναι οδυνηρές. Εκτός όμως από τον πόλεμο με όπλα και υλικές απώλειες καθώς και ανθρωπίνων ζωών, υπάρχει και ένας ακόμη. Αυτός που γίνεται εδώ και χρόνια στη συνείδηση των νέων γενεών.

Αυτός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις μορφές, προς όφελος όχι πάντα του λαού αλλά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας. Αυτά αργά ή γρήγορα γεννούν πολέμους!

Αθηνά Καραλίδου, 29/4/2008