Η μνήμη είναι ζωή. Η λήθη είναι θάνατος. Μπράβο στην αναβίωση αυτής της μνήμης.

Αναστασία, Γιολάντα, Αλέκος, Αντώνης, Νικόλαος, Έλενα, Μαρίζα, Θανάσης, 11/5/2008.

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου γεννούν αυτά τα ντοκουμέντα! Οι θηριωδίες αυτού του πολέμου πρέπει να μας θυμίζουν καθημερινά την αξία της ζωής και φυσικά να είναι παράδειγμα προς αποφυγή… γιατί τελικά όλες οι πλευρές είναι χαμένες … κανένας δεν κερδίζει στον πόλεμο.

Μέργα Μαρία 15-7-2011

Ερχόμενοι από έναν άλλο τόπο θυσίας όπως τα Καλάβρυτα, καταλαβαίνουμε κ’ αισθανόμαστε τα συναισθήματά σας. Ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική δουλειά σας κ’ τη φιλοξενία σας.

13-12-2008 ΤΟ Σ.Υ.Ν. ΚΟΜΜΕΝΟΥ ΑΡΤΑΣ

Η Διευθύντρια- Οι καθηγητές και οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Νέας Ερυθραίας νομού Αττικής.
Αυτοί θυσιάστηκαν – εμείς ζούμε.
Αυτοί πέθαναν – εμείς Κάθε μέρα τους σκοτώνουμε πιο
πολύ. 498 ήρωες δεν θέλουν να τους μιμηθούμε…
… Θέλουν ΜΟΝΟ να τους θυμόμαστε.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

22-03-2008 Επιτροπάκης Σταύρος από Χίο Υπ/κος Στρατού ξηράς κ’ περήφανος που είμαι Έλληνας.

Είμαι συγκλονισμένη. Αυτή τη στιγμή είμαι βουρκωμένη. Το μουσείο είναι υποβλητικό με τις φωτογραφίες και την ένδειξη ότι όλα αυτά τα ευτυχισμένα και γεμάτα όνειρα πρόσωπα εκτελέστηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1943, καθώς και με την πένθιμη μουσική της τελευταίας αίθουσας. Η αγριότητα των πολέμων είναι ασύλληπτη, γι ΄ αυτό ας εργαστούμε όλοι για την ειρήνη, αυτό μας διδάσκει αυτό το μουσείο.

24 – 11 – 12 Χ. Σ.

Τιμή και δόξα στη μνήμη των μαρτύρων της ελευθερίας του λαού μας. Σ’ αυτό το οδοιπορικό της μνήμης φαίνεται ότι η Καλαβρυτινή γη και τα παιδιά της είχαν επιλεγεί από την ιστορία να προσφέρουν μεγάλο φόρο αίματος. Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου σ’ αυτό το μνημείο, που μαρτυρά στον κόσμο την βαρβαρότητα των Ναζί και τις συνέπειες του πολέμου. Η θυσία σας μας οδηγεί και μας εμπνέει.

Θανάσης Νταβλούρος, Βουλευτής Αχαΐας, 26/7/2013

Τρομερή εμπειρία για μένα και τους φίλους μου από την Κίνα. Σκέφτηκαν αμέσως τις θηριωδίες της Ιαπωνίας και ταυτίστηκαν. Ειδικά η τελευταία αίθουσα ήταν γροθιά στο στομάχι.

Ηλιάνα, Αθήνα (25.3.2016)

Πόσες φωτιές αρκούν για να κάψουν τις μνήμες: Πόσες μάχες πρέπει να δοθούν για να σβήσουν το παρελθόν: Πόσα δάκρυα θα κυλήσουν ακόμα στα πρόσωπα και στις καρδιές μας : Αυτό που είδα και έζησα ερχόμενη εδώ δεν ήταν απλά μια εμπειρία ξενάγησης. Το μουσείο σας είναι « κατάθεση ψυχής και ενσάρκωση συναισθημάτων» Έζησα μια μικρή κάθαρση. Τιμή και Μνήμη στους ήρωες!

Ιωακειμίδου Νίνα 26-12-2011 (μάνα 2 παιδιών, Ελληνίδα.)