Ήταν μια μοναδική εμπειρία! Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε, ίσως με τον πιο όμορφο τρόπο, το σκληρό και μακάβριο πρόσωπο του φασισμού. Η χώρα μας υπέφερε πολλά από τους Γερμανούς και καλό είναι να τα γνωρίζουμε. Σας ευχαριστούμε πολύ!

Ανώνυμος, 4/3/2015

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Γρηγόρης, Βαρβάρα, 29/1/2014

Όχι πια ρατσισμός, όχι πια bullying, όχι πια πείνα και όχι πια ΠΟΛΕΜΟΣ

(1.4.2016)

Έχω μείνει άφωνος με το γεγονός ότι τότε τα αδέλφια μοιράζονταν ακόμα και τα πεταμένα ψίχουλα, ενώ τώρα τα αδέλφια τρώγονται μεταξύ τους.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς.

Αναστάσιος Συμεών, 22/8/2007

Ίσως το μοναδικό μουσείο που μίλησε στην καρδιά μας. Συγχαρητήρια σε όσους συντέλεσαν στην λειτουργία και την διατήρησή του

28-03-2009 Αγγελική – Σταμάτης Φοιτητές

Οργή, θυμός, πόνος, θλίψη, εκδίκηση… Δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που ένοιωσα βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να σκοτώνονται τόσο άδικα…τόσο απάνθρωπα…Συγχαρητήρια για το καταπληκτικό μουσείο που κατάφερε να μας ευαισθητοποιήσει όλους και να μας κάνει έστω και για μια στιγμή να σκεφτούμε πόσο μας πόνεσαν οι Γερμανοί και πόσο σκληρά και άδικα φέρθηκαν στους ανθρώπους που δεν έφταιγαν! Και πάλι συγχαρητήρια!!!

3-1-2007 Άννα Καπόλου, 14 χρονών

Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τις σφαίρες των «γουρουνιών». Σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε κι ο παππούς μου Μπούρμπος Γεώργιος. Είμαι 10 ετών και ξέρω τι σημαίνει πόλεμος.

Γεώργιος Κωστόπουλος, 4/7/2007

Οι πληγές επουλώνονται
Τα σημάδια και τα γεγονότα μένουν
Μένουν θυμίζουν και πονάν
Μα έτσι είναι η ζωή δύσκολη
Όμως μπορείς να βγεις από αυτήν νικητής;
Και αν ναι, πώς;

Ιωάννα Μερετούδη- Μαθήτρια Αριστοτέλειο Εκπαιδευτήριο Σερρών