Τι φρίκη! Τι δυστυχία! Γιατί; Προς όφελος ποιών τελικά; Ειρήνη… Ειρήνη! Ποτέ πιά πόλεμος! Οι συνέπειες του πολέμου είναι οδυνηρές. Εκτός όμως από τον πόλεμο με όπλα και υλικές απώλειες καθώς και ανθρωπίνων ζωών, υπάρχει και ένας ακόμη. Αυτός που γίνεται εδώ και χρόνια στη συνείδηση των νέων γενεών.

Αυτός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις μορφές, προς όφελος όχι πάντα του λαού αλλά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας. Αυτά αργά ή γρήγορα γεννούν πολέμους!

Αθηνά Καραλίδου, 29/4/2008

Ερχόμενοι από έναν άλλο τόπο θυσίας όπως τα Καλάβρυτα, καταλαβαίνουμε κ’ αισθανόμαστε τα συναισθήματά σας. Ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική δουλειά σας κ’ τη φιλοξενία σας.

13-12-2008 ΤΟ Σ.Υ.Ν. ΚΟΜΜΕΝΟΥ ΑΡΤΑΣ

΄΄Λίγο Πριν΄΄

Λίγο πριν οι στρατιώτες
μου έβαλαν στο στόμα
ένα τσιγάρο· το έκανα όλο.
Μα άφησα μια τζούρα·
να καλοπιάσω τον Θεό.
Και έφυγε, μαζί με τον καπνό.

Ανώνυμος, 5/1/2008

Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Στην Ελλάδα που είναι κάθε μέτρο και θυσία Ελλήνων υπέρ της ελευθερίας τους. Αποτελεί φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης της μνήμης με παρατιθέμενα τεκμήρια από αυτό το απίστευτο μαρτύριο των Καλαβρυτινών. Έχω συγκλονιστεί και σοκαριστεί. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ. Δεν βγαίνουν δάκρυα μόνο οργή

Με εκτίμηση Σοφία Δ. Βάνα Καθηγήτρια

Συγκλονιστικό! Μνήμες, πόνος, τιμή και ελπίδα σμίγουν ως θύμηση για το παρελθόν και προοπτική για το μέλλον. Εξαιρετικό μουσείο.

Ι. Ιωσήφ, Πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, 13/12/2009

Ένα από τα πιο συγκινητικά και παράλληλα απλά μουσεία που έχω επισκεφθεί, καθώς είναι τοποθετημένο στο σημείο που συνέβη το μεγάλο κακό του 1943. Οι ζωντανές μαρτυρίες των ανθρώπων που βίωσαν με το δικό τους τρόπο αυτά τα τρομακτικά γεγονότα, πραγματικά σε κάνουν να ανατριχιάζεις, περιγράφοντας λεπτό – λεπτό αυτές τις στιγμές. Η τελευταία αίθουσα είναι πολύ συγκινητική, καθώς διαφαίνονται και αποκαλύπτονται τα ονόματα και τα πρόσωπα αυτών που χάθηκαν, ενώ παράλληλα η υπέροχη μουσική την ντύνει χαρακτηριστικά.

23.01.2012 Δήμου Εύη

Παππού, ήρθα στα Καλάβρυτα, στον τόπο που δεν θέλησες ποτέ να ξαναπάς μετά τον Γενάρη του ’44. Η εγγονή σου.

Αριάδνη Πολιτοπούλου, 30/11/2008

Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά! Αν και γνώριζα από τα σχολικά βιβλία, τις αφηγήσεις των γονέων μου και από τα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης το Ολοκαύτωμα, τώρα το βίωσα πραγματικά. Ευγνωμοσύνη, δέος και πολύ άγρια, συγκλονιστικά συναισθήματα θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.

Ελένη Κογιάννη, 1/9/2012