Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σ΄ αυτό το μουσείο. Η συγκίνηση παραμένει και ξαναγεννάται κάθε φορά. Ανατριχιαστικές και ολοζώντανες μαρτυρίες. Σε μεταφέρει ακριβώς στη στιγμή του ολοκαυτώματος. Ελπίζω να κατορθώσω να ξαναέρθω.

25-10-2008 Ραπτάκη Θεανώ Ηράκλειο Κρήτης

Υπέροχη αισθητική, συγκλονιστική μαρτυρία που δείχνει την κτηνωδία στην οποία οδηγούνται οι άνθρωποι από τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Αν οι άνθρωποι διδάσκονταν από την Ιστορία και τις τραγωδίες τους, θα είχαν αποκλείσει από τις επιλογές τους κάθε βίαιη και ολοκληρωτική πρόθεση και πρακτική. Ελπίζω αυτό το εξαιρετικό μουσείο να διδάσκει όσους το βλέπουν τι σημαίνει φασισμός και να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της βίας.

Μιλτιάδης Καρπέτας, Δήμαρχος Μεταμόρφωσης (3.5.2016)

Έχω μείνει άφωνος με το γεγονός ότι τότε τα αδέλφια μοιράζονταν ακόμα και τα πεταμένα ψίχουλα, ενώ τώρα τα αδέλφια τρώγονται μεταξύ τους.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς.

Αναστάσιος Συμεών, 22/8/2007

Όμορφος χώρος, σωστά τοποθετημένες οι εικόνες και η επεξήγηση τους. Επειδή όμως ξέρω γεγονότα που μου έχει εξιστορήσει ο παππούς μου, ο οποίος είχε ζήσει την Κατοχή και τον Πόλεμο του 1940 με τους Γερμανούς, αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα, ήταν που είδα το σύμβολο του Ναζισμού που κρεμόταν στον τοίχο του μουσείου, όπως και η σημαία τους με ζωντανά χρώματα μέσα στον υποτιθέμενο τάφο.
Δεν θα ήθελα να υπάρχει τίποτα από αυτούς στη χώρα μας, ούτε σύμβολα, ούτε άνθρωποι, ούτε η κουλτούρα τους.
Με εκτίμηση,

Ι. Σέργη, 19/4/2014

Η ζωή είναι ένα πείσμα και ο θάνατος ένας θυμός. Η μνήμη αντιστέκεται σε κάθε μορφή εξουσίας, είναι η ίδια μας η ύπαρξη.

Δημήτριος Παπαχρήστος, Συγγραφέας, 8/7/2007

Τέταρτη φορά που επισκέπτομαι το Μουσείο και νιώθω την ίδια συγκίνηση.
Συνεχίστε αυτό το πολύτιμο έργο σας.

Ελένη, Κύπρος, 27/7/2013

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12

Συγκλονισμένος κλίνω ευλαβικά το γόνυ μπροστά στα αθώα θύματα της θηριωδίας του ναζισμού και προσεύχομαι η ανθρωπότητα να μην ξαναζήσει ποτέ τέτοιες στιγμές. Μακάρι να βασιλεύει πάντα στην πατρίδα μας ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία.
Με τιμή,

Αναστάσιος Ευάγ. Κλέντες, Καθηγητής Γερμανικών Σ.Σ.Ε., 9/8/2007