Ερχόμενοι από έναν άλλο τόπο θυσίας όπως τα Καλάβρυτα, καταλαβαίνουμε κ’ αισθανόμαστε τα συναισθήματά σας. Ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική δουλειά σας κ’ τη φιλοξενία σας.

13-12-2008 ΤΟ Σ.Υ.Ν. ΚΟΜΜΕΝΟΥ ΑΡΤΑΣ

Δεν έχω κάποια πατριωτικά λόγια. Η συγκίνηση είναι δεδομένη. Συγχαρητήρια θερμά για τον τρόπο που έχει παρουσιαστεί αυτό το ιστορικό γεγονός. Η επίσκεψη στο μουσείο, ήταν μια άκρως συγκινησιακή εμπειρία!!

23-03-2008 Ελένη Καραγιάννη (εικαστικός)

Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη κάτω από κάθε πέτρα, μέσα σε κάθε σπίτι, γύρω από κάθε αυλή, κάτω από κάθε ακτίδα του ήλιου που βγαίνει καθημερινά… Η μνήμη και η γνώση είναι η μεγαλύτερη σφραγίδα για τη διατήρηση του έθνους μας! Είναι στο χέρι μας!

Αθηνά Κλάδη, 28/10/2007

Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένη να μεγαλώνω σε μια γενιά που δεν έχει σεβασμό προς την πατρίδα μας και για όλα αυτά που χρειάστηκε να συμβούν έτσι ώστε να είμαστε εδώ εμείς σήμερα…
Με μεγάλη σιγουριά τολμώ να πω ότι είναι το πιο «ζωντανό μουσείο» που μέχρι τώρα έχω επισκεφθεί.

Κωνσταντίνα Λιατάκη – Καϊάφα, 12/12/2012

Χρέος μας είναι να ζούμε με αξιοπρέπεια ώστε η θυσία των προγόνων μας να παίρνει καθημερινά νόημα και αξία.

Κατερίνα Σαββαΐδου, 19/7/2008

Τι φρίκη! Τι δυστυχία! Γιατί; Προς όφελος ποιών τελικά; Ειρήνη… Ειρήνη! Ποτέ πιά πόλεμος! Οι συνέπειες του πολέμου είναι οδυνηρές. Εκτός όμως από τον πόλεμο με όπλα και υλικές απώλειες καθώς και ανθρωπίνων ζωών, υπάρχει και ένας ακόμη. Αυτός που γίνεται εδώ και χρόνια στη συνείδηση των νέων γενεών.

Αυτός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις μορφές, προς όφελος όχι πάντα του λαού αλλά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας. Αυτά αργά ή γρήγορα γεννούν πολέμους!

Αθηνά Καραλίδου, 29/4/2008

Δεν έχω πάει σε πολλά μουσεία λόγω της ηλικίας μου! Αυτό το μουσείο μου έμαθε πράγματα που πλέον δεν διδάσκονται σε εμάς. Χαίρομαι που ήρθα και το είδα, ήταν συγκλονιστικό. Ένα εξαιρετικό μουσείο που θα προτείνω και θα ξαναεπισκεφτώ. Ευτυχώς που υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί που έφτιαξαν το μουσείο αυτό, έμαθα λίγη από την ιστορία μου.

Ηλέκτρα Σκοτίδη, 13 ετών, 16/3/2014

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12