Ίσως το πιο συγκλονιστικό μουσείο που έχω επισκεφτεί μετά το Άουσβιτς και το Birkenau στην Κρακοβία. Η ιστορία της Ελλάδας ζωντανή μέσα σε ένα ηρωικό δημοτικό σχολείο.

Μ. Κ., 13/7/2011

Ήταν μια μοναδική εμπειρία! Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε, ίσως με τον πιο όμορφο τρόπο, το σκληρό και μακάβριο πρόσωπο του φασισμού. Η χώρα μας υπέφερε πολλά από τους Γερμανούς και καλό είναι να τα γνωρίζουμε. Σας ευχαριστούμε πολύ!

Ανώνυμος, 4/3/2015

Τιμή και δόξα στη μνήμη των μαρτύρων της ελευθερίας του λαού μας. Σ’ αυτό το οδοιπορικό της μνήμης φαίνεται ότι η Καλαβρυτινή γη και τα παιδιά της είχαν επιλεγεί από την ιστορία να προσφέρουν μεγάλο φόρο αίματος. Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου σ’ αυτό το μνημείο, που μαρτυρά στον κόσμο την βαρβαρότητα των Ναζί και τις συνέπειες του πολέμου. Η θυσία σας μας οδηγεί και μας εμπνέει.

Θανάσης Νταβλούρος, Βουλευτής Αχαΐας, 26/7/2013

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12

Τρομερή εμπειρία για μένα και τους φίλους μου από την Κίνα. Σκέφτηκαν αμέσως τις θηριωδίες της Ιαπωνίας και ταυτίστηκαν. Ειδικά η τελευταία αίθουσα ήταν γροθιά στο στομάχι.

Ηλιάνα, Αθήνα (25.3.2016)

Εξαιρετική δουλειά!
Μια πραγματικότητα που ειλικρινά σε συγκλονίζει.
Το ευχαριστώ είναι λίγο…

28-03-2008 Τσιόγκα Ελένη – Συντηρήτρια αρχαιοτήτων.

Όταν οι ανίερες σκέψεις γίνονται σφαίρες,
όταν οι σφαίρες γίνονται πληγές και αίμα,
όταν το αίμα γίνεται λυγμός και δάκρυ,
όταν το δάκρυ γίνεται εικόνα και μνήμη,
όταν η μνήμη γίνεται συγκινησιακή ένταση,
όταν η ένταση γίνεται μνημόσυνο,
τότε η καρδιά αναπαύεται,
τότε ο άνδρας δεν ξανακυλά σε ανίερες σκέψεις.

Αντ. Απ., 30/11/2008

Τρέμω από συγκίνηση!! Δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου για να γράψω και να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που νιώθω. Ε! Όχι! Η θηριωδία και η αγριότητα έχει νομίζω κάποια όρια! Εδώ σε αυτόν τον μαρτυρικό τόπο έχουν όλα ξεπεράσει κάθε όριο και αντοχή. Όχι Θεέ μου! Όχι! Το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο σε όσους εργάστηκαν για να γίνει αυτό το ιστορικό σχολείο Μουσείο. Μπράβο! Η ιστορία πρέπει να αναδεικνύεται όσο θλιβερή και να ΄ναι! Μόνο έτσι προχωράς προς το μέλλον! Θερμά συγχαρητήρια για το Μουσείο αυτό!!

Καλάβρυτα 18 – 8 – 2012 Κασσιανή Γώγου – Μπουτζώρλου