Από το Gymnasium Michelstadt επισκεφθήκαμε σήμερα το μουσείο. Εμείς είμαστε οι απόγονοι αυτών των Γερμανών εγκληματιών – ντρεπόμαστε πολύ. Θα κάνουμε όλες τις προσπάθειές μας να μη ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.

26-06-2010 W. Bisshoff

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα… Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού… Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν…

24 – 11 – 12

Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

(5.5.2016)

Θεωρώ ότι η θέση του αγάλματος της γυναίκας με τα παιδιά που προσπαθεί να σύρει το σώμα του συζύγου της είναι σε εντελώς λάθος θέση. Έχω επισκεφθεί τα Καλάβρυτα πάρα πολλές φορές (πρώτη φορά το μουσείο) αλλά πρώτη φορά βλέπω ένα εκπληκτικό γλυπτό που δυστυχώς βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Ο φυσικός χώρος του γλυπτού είναι κάπου αλλού, όχι εκεί που το τοποθετήσατε. Ίσως στον χώρο εκτέλεσης, ίσως στην πλατεία του χωριού.

Κ. Φωτεινάτος, 29/11/2014

Ίσως το μοναδικό μουσείο που μίλησε στην καρδιά μας. Συγχαρητήρια σε όσους συντέλεσαν στην λειτουργία και την διατήρησή του

28-03-2009 Αγγελική – Σταμάτης Φοιτητές

Καλάβρυτα 21/3/2008
Νιώσαμε πραγματικό δέος!
Τέτοιες εκπαιδευτικές επισκέψεις αξίζουν πραγματικά.

Η Διευθύντρια- Οι καθηγητές και οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Νέας Ερυθραίας νομού Αττικής.

Όχι πια ρατσισμός, όχι πια bullying, όχι πια πείνα και όχι πια ΠΟΛΕΜΟΣ

(1.4.2016)

Πολύ καλή Δουλειά! Ιδιαιτέρα μου άρεσε πολύ η αίθουσα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα αυτών των ανθρώπων. Επίσης, έχω «σοκαριστεί» με τις ηλικίες κάποιων παιδιών, όπως 12, 13, που αυτά τα παιδιά βρίσκονται στη δική μου ηλικία. Ιδιαίτερη συγκίνηση, μου έφερε το γεγονός, ότι μέσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους βρίσκεται ο αδερφός του παππού της δασκάλας που μου κάνει μάθημα Αγγλικών. Το όνομα αυτού του ανθρώπου Κόντης Κίμωνας! Και τέλος, θα ήθελα να σας ξαναπώ, ότι έχετε κάνει φοβερή δουλειά και θέλω να σας πω ένα μεγάλο – τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!!!

Λυδία Μαθήτρια 13 ετών Αθήνα