Open: Tuesday - Sunday 09:00 to 16:00

_istoria_7Το Λέχοβο  ιδρύθηκε γύρω στο 1600 από κυνηγημένους αγωνιστές που μετείχαν στο επαναστατικό κίνημα του μητροπολίτη Τρίκκης Διονυσίου του αποκαλούμενου Σκυλόσοφου (1540-1611). Ο αρχικός αυτός οικισμός ονομαζόταν Καντίλ-Κιόι, που σημαίνει το “χωριό με το καντήλι”. Σταδιακά αυξήθηκε πληθυσμιακά και μετονομάστηκε σε Λέχοβο. Αρχικά, οι κάτοικοι ήταν ελληνόφωνοι (υπήρχε ελληνόφωνη συνοικία) και αρβανιτόφωνοι, αλλά σταδιακά επικράτησε η αρβανίτικη διάλεκτος. Σημαντική αύξηση του πληθυσμού υπήρξε στα χρόνια του Αλή Πασά από κατοίκους της Ηπείρου και του Σουλίου που κατέφυγαν εδώ. Κατά την Επανάσταση του 1821 πολλοί Λεχοβίτες αγωνίστηκαν προσφέροντας στον αγώνα.

Οι κάτοικοι του Λεχόβου συμμετείχαν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση του 1941-44, με αποτέλεσμα να υποστούν τα αντίποινα των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Από τις 23 έως τις 26 Ιουλίου του 1943 οι Γερμανοί και οι συνεργάτες άνδρες του Πούλου καθώς και πράκτορες της Οχράνας εισέβαλαν στο χωριό, το πυρπόλησαν και το λεηλάτησαν εξολοκλήρου. Εκτελέσθηκε στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσ/νίκη ο Παπανικόλαος Τέλκας στις 2 Ιουλίου του 1943, ενώ βασανίστηκε και υπέκυψε ο Πέτρος ο Πεντόλας. Μεταξύ των καμένων κτηρίων ήταν και η αξιοσημείωτη βιβλιοθήκη της κωμόπολης που είχε ιδρυθεί το 1927 και περιείχε συνολικά 5.000 τόμους.

30 αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατάγονται από το Λέχοβο με πιο γνωστό τον Καπετάν Αμύντα (Κοσμά Σπανό).

Λόγω του ολοκαυτώματος που υπέστη, το 1998 το Λέχοβο χαρακτηρίστηκε μαρτυρικό χωριό με το Προεδρικό Διάταγμα 398/98. Είναι μέλος του “Δικτύου Μαρτυρικών Χωριών και Πόλεων της Ελλάδας”.

Προς τιμήν των νεκρών Λεχοβιτών του Έπους του Σαράντα και της Εθνικής Αντίστασης 1941-44 έχει ανεγερθεί ειδικό ηρώο με τα ονόματά τους στην πλατεία του χωριού.

 

© Municipal Museum of the Kalavritan Holocaust