Στις 11 Σεπτεμβρίου 1943 οι Γερμανοί με συνεχείς βολές πυροβολικού καταστρέφουν το χωριό και στη συνέχεια μεταβαίνουν επί τόπου και το καίνε. Οι κάτοικοι το είχαν ήδη εγκαταλείψει μετά τις πρώτες βολές του πυροβολικού. Οι λίγοι γέροντες που έμειναν στο χωριό εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς ή κάηκαν.Εκτελεσθέντες-πυρποληθέντες: 7 άτομα από τον Αετό και 3 από γειτονικά χωριά. Από τις 360 κατοικίες καταστράφηκαν περίπου οι 280. Η αποθηκευμένη σοδειά κάηκε ή λεηλατήθηκε. Ο Αετός είναι ένα από τα πολλά χωριά της πατρίδας μας που έχουν χαρακτηριστεί Μαρτυρικά. Η ιστορική του διαδρομή διέρχεται αιώνες αγώνων δόξας μα και καταστροφών. Είναι γνωστό ότι στη θέση του Αετού υπήρχε αρχαίο πόλισμα και μάλιστα κατά την Προϊστορική εποχή. Τούτο μαρτυρούν τα σωζόμενα μέχρι σήμερα, στο κάτω μέρος του χωριού, Κυκλώπεια τείχη, υστεροελλαδικής εποχής (1580—1120 π. Χ.), μήκους 1000 μέτρων περίπου. Στη περιοχή του Αετού υπάρχουν αρκετά τεκμήρια ζωής κατά τους Ιστορικούς χρόνους, με συνέχεια, από την υστερομυκηναϊκή εποχή και κάτω, ως τη Βυζαντινή, τη Ενετοκρατία και την Τουρκοκρατία. Εντός δε του Ναΐσκου της Θεοτόκου (κτίσμα περίπου του 600 μ.Χ.) στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου (κτίσμα του 1827) υπάρχουν ,εκτός των αγιογραφιών βυζαντινής τέχνης, των οποίων έχουν καταστρέψει τους οφθαλμούς τα ξίφη των Τούρκων και τρεις σπόνδυλοι κιόνων από λευκό μάρμαρο αρχαιότατης εποχής.Από τους μεσαιωνικούς χρόνους, λόγω γεωγραφικής θέσης και μορφολογίας του εδάφους ο Αετός, με το Φράγκικο κάστρο του το σημερινό ερειπωμένο Παλιόκαστρο, χρησίμευε ως φυσικό οχυρό μεγάλης στρατηγικής σημασίας κι έδωσε το παρόν και το προβάδισμα στους μεγάλους Εθνικούς αγώνες με πολλές θυσίες. Περίπου το 1385 ο Αετός αναφέρεται σαν μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της Μεσσηνίας στην περίοδο της Φραγκοκρατίας. Είχε συνοικισμούς στις πρόποδες της Πύλας , όπου και η σημερινή του θέση, στο Λόπεσι ,στο Παληοχώρι και σε άλλα μέρη όπου υπήρχε νερό.Την εποχή των Παλαιολόγων στο Μιστρά έγινε μεταφορά και εγκατάσταση Αλβανόφωνων πληθυσμών στη Μάνη και στην Τριφυλία. Στην Τριφυλία εγκαταστάθηκαν στα Σουλιμοχώρια ,εξελληνίσθηκαν, έζησαν ειρηνικά στην αρχή με τους Παλαιολόγους και προσέφεραν τα μέγιστα αργότερα στην υπόθεση της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά την άλωση της Πόλης ο Πρίγκιπας του Βυζαντίου Μανουήλ Κατακουζηνός καταφεύγει στην Πελοπόννησο και συγκεντρώνει 30.000 στρατιώτες, έχοντας μαζί του και τους Χριστιανούς Αρβανίτες της Τριφυλίας ,υπό τον Πέτρο Μπούα και αυτοανακηρύσσεται Δεσπότης του Μιστρά. Οι αδελφοί του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου Θωμάς και Δημήτριος δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν έχοντες φιλονικία μεταξύ τους για τον ανύπαρκτο θρόνο της Βασιλεύουσας και καλούν σε βοήθεια τον Σουλτάνο Μωάμεθ ,ο οποίος στέλνει στην Πελοπόννησο τον φοβερό Τουραχάν. Τον Οκτώβριο του 1454 δεν είχε ακόμα περάσει ενάμισι έτος από την άλωση της Πόλης και στον Αετό στη θέση Πλατανάκια συγκροτείται ηρωική και πεισματώδης μάχη με αντιπάλους το φοβερό Τούρκο στρατηγό Τουραχάν και τον Πέτρο Μπούα. Η μάχη κράτησε πολλές ώρες ,με μεγάλες απώλειες και από τις δύο πλευρές. Ο Τουραχάν νικά, παίρνει χίλιους αιχμαλώτους από Ιθώμη και Αετό , τον οποίο και κατακαίει. Ο Γεώργιος Φραντζής ή Σφραντζής, που υπήρξε Μέγας Λογοθέτης (Μέγας Αξιωματούχος) του Βυζαντίου και ιστορικός, στο Χρονικό της Αλώσεως μεταξύ άλλων αναφέρει για τις βαρβαρότητες του Τουραχάν:«Αυτός ελθών εν μέσω τόπου, τα μεν ηχμαλώτισε, τα δε ηφάνισε και εξέπρησεν, εξαιρέτως δε την Άκοβαν, τον Αετόν και τα Πενταχύρια».Έχουμε … Συνεχίστε να διαβάζετε το Αετός, 11 Σεπτεμβρίου 1943.
