Βιβλίο Επισκεπτών

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα... Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού... Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν...

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων έχει περάσει στην ανεξίτηλη ιστορική μνήμη, στην οποία εγράφτηκε μια για πάντα. Η Ιστορική μνήμη θα διατηρηθεί, αυτό είναι άλλωστε το προνόμιο της ιστορίας: ότι δεν λησμονιέται. Η μνήμη όμως των ανθρώπων χρειάζεται υπενθύμιση και βοήθεια. Αυτήν την ανάγκη - τόσο σπουδαία και αναγκαία - έρχεται να καλύψει το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, το οποίον θα θυμίζει στους επερχόμενους το μέγα αυτό γεγονός. Μέγα για των αριθμό των θυμάτων, μέγα για την ιστορία, μέγα για τα διδάγματα, μέγα για τα μελλοντικά. Εύχομαι στο μουσείο να εκπληρώσει με επιτυχία την μεγάλη αποστολή του.

«Με σεβασμό σε εκείνους που ηρωικά θυσιάστηκαν ώστε να μπορούμε εμείς σήμερα να φωνάζουμε και να διδάσκουμε τη λευτεριά και να ξέρουν όλοι ότι δεν υπάρχει τίποτε που θα λυγίσει το κουράγιο των Ελλήνων».

Με βαθειά συγκίνηση ζήσαμε την οδύνη των Καλαβρύτων . Βήμα βήμα βλέπουμε την ιστορία του τόπου και ζωντανή την τραγωδία. Συγχαρητήρια στο Δήμο για το δημιούργημα του Μουσείου. Είναι μνημείο για την Ελλάδα και τον κόσμο.

Ένα από τα πιο συγκινητικά και παράλληλα απλά μουσεία που έχω επισκεφθεί, καθώς είναι τοποθετημένο στο σημείο που συνέβη το μεγάλο κακό του 1943. Οι ζωντανές μαρτυρίες των ανθρώπων που βίωσαν με το δικό τους τρόπο αυτά τα τρομακτικά γεγονότα, πραγματικά σε κάνουν να ανατριχιάζεις, περιγράφοντας λεπτό - λεπτό αυτές τις στιγμές. Η τελευταία αίθουσα είναι πολύ συγκινητική, καθώς διαφαίνονται και αποκαλύπτονται τα ονόματα και τα πρόσωπα αυτών που χάθηκαν, ενώ παράλληλα η υπέροχη μουσική την ντύνει χαρακτηριστικά.

Χωρίς πολλά λόγια το μουσείο είναι μια εξαιρετική δουλειά την οποία κάνατε για να θυμούνται οι παλιοί, όσο και αν τους πληγώνει, αλλά και να μαθαίνουν οι νέοι τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά δεινά που προξένησαν στην πόλη των Καλαβρύτων και όχι μόνο. Ένα σημείο αναφοράς για τις θηριωδίες των ναζί και τα καταστροφικά αποτελέσματα της ιδεολογίας του φασισμού.

Ρίγος και καθήλωση στο αντίκρισμα των ματιών μας... Υπέροχα αλλά και θλιβερά όλα! Η εξέλιξη των γεγονότων ήταν απάνθρωπος! Οι εικόνες εκείνης της εποχής αβάσταχτες! Μπράβο για τι ¨ έργο¨ σας!!! Ευχαριστούμε!!!

Συγχαρητήρια για την κατασκευή του μουσείου. Είναι γεμάτο από αναμνήσεις που οφείλουν να μείνουν χαραγμένες στο νου των νεότερων γενεών ώστε να μην επιτραπεί να επαναληφθεί αυτή η τραγωδία. Τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν ήταν πρωτόγνωρα. Ευχαριστούμε για την συμβολή σας στη διατήρηση του ελληνικού έθνους.

Ίσως να μην έχω να πω τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτά που οι φωτογραφίες και τα ενθύμια της τρομερής εκείνης εποχής μας αναδεικνύουν και μας θυμίζουν. Οι μνήμες, τραγικές και δυνατές μας συγκινούν και μας μαθαίνουν να μη λησμονούμε και ταυτόχρονα να βλέπουμε μπροστά για ένα κόσμο ειρήνης και ευημερίας. Αυτά που έχουν ανάγκη οι νεώτερες γενιές. Συγχαρητήρια σε όσους έχουν συμβάλει και συμβάλλουν στην λειτουργία αυτού του εξαιρετικού μουσείου.

Τρέμω από συγκίνηση!! Δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου για να γράψω και να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που νιώθω. Ε! Όχι! Η θηριωδία και η αγριότητα έχει νομίζω κάποια όρια! Εδώ σε αυτόν τον μαρτυρικό τόπο έχουν όλα ξεπεράσει κάθε όριο και αντοχή. Όχι Θεέ μου! Όχι! Το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο σε όσους εργάστηκαν για να γίνει αυτό το ιστορικό σχολείο Μουσείο. Μπράβο! Η ιστορία πρέπει να αναδεικνύεται όσο θλιβερή και να ΄ναι! Μόνο έτσι προχωράς προς το μέλλον! Θερμά συγχαρητήρια για το Μουσείο αυτό!!

Ένα μικρό παιδί στην κλειστή πόρτα εξέφρασε την απορία: << Γιατί μαμά; >>. Αλήθεια γιατί; Σε όλων των επισκεπτών τα στόματα αυτό το γιατί θα υπάρχει πάντα. Αιωνία η μνήμη

Ένα μικρό παιδί στην κλειστή πόρτα εξέφρασε την απορία: << Γιατί μαμά; >>. Αλήθεια γιατί; Σε όλων των επισκεπτών τα στόματα αυτό το γιατί θα υπάρχει πάντα. Αιωνία η μνήμη

Με εντυπωσίασαν τα πάντα στο μουσείο και προπάντων η γυναίκα που σέρνει το νεκρό να τον ενταφιάσει.

Είμαι συγκλονισμένη. Αυτή τη στιγμή είμαι βουρκωμένη. Το μουσείο είναι υποβλητικό με τις φωτογραφίες και την ένδειξη ότι όλα αυτά τα ευτυχισμένα και γεμάτα όνειρα πρόσωπα εκτελέστηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1943, καθώς και με την πένθιμη μουσική της τελευταίας αίθουσας. Η αγριότητα των πολέμων είναι ασύλληπτη, γι ΄ αυτό ας εργαστούμε όλοι για την ειρήνη, αυτό μας διδάσκει αυτό το μουσείο.

Με λένε Άλκηστη. Αδέλφια έχω, μια αδερφή μικρότερη. Ξέρω ότι, αν ζούσα τότε, 69 χρόνια πριν, θα ΄ χα χάσει τον μπαμπά μου. Το μουσείο με συγκίνησε πολύ, ευαισθητοποιήθηκα πάνω στο θέμα. Τι πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι γυναίκες που έχασαν τους άνδρες τους και τους γιόκες τους, όλα αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά από πατέρα... Ποτέ δεν θα το νιώσω πραγματικά, μπορώ μόνο να φαντάζομαι τον πόνο ετούτο, της απώλειας και του χαμού... Ας αναπαύονται στα ουράνια οι ψυχές όλων αυτών των αντρών που δεν έφταιγαν, αλλά πλήρωσαν...

Με λένε Ελένη και είμαι 12 ετών. Αυτό το Μουσείο με συγκίνησε πραγματικά βλέποντας και ακούγοντας ότι θανατώθηκαν τόσοι πολλοί άντρες σε αυτόν το τόπο.

Μείναμε εντυπωσιασμένοι από την επίσκεψη. Όταν μπήκα στην αίθουσα με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των νεκρών, ανατρίχιασα κυριολεκτικά... Σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία, κάθε τόπος θα έπρεπε να διαθέτει Μουσεία ανάλογα, που να τονώνουν την ιστορική μνήμη και να τη μεταλαμπαδεύσουν στις νεότερες γενιές, προβάλλοντας μηνύματα και διαχρονικές αξίες...

Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Στην Ελλάδα που είναι κάθε μέτρο και θυσία Ελλήνων υπέρ της ελευθερίας τους. Αποτελεί φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης της μνήμης με παρατιθέμενα τεκμήρια από αυτό το απίστευτο μαρτύριο των Καλαβρυτινών. Έχω συγκλονιστεί και σοκαριστεί. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ. Δεν βγαίνουν δάκρυα μόνο οργή

Πολύ καλή Δουλειά! Ιδιαιτέρα μου άρεσε πολύ η αίθουσα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα αυτών των ανθρώπων. Επίσης, έχω «σοκαριστεί» με τις ηλικίες κάποιων παιδιών, όπως 12, 13, που αυτά τα παιδιά βρίσκονται στη δική μου ηλικία. Ιδιαίτερη συγκίνηση, μου έφερε το γεγονός, ότι μέσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους βρίσκεται ο αδερφός του παππού της δασκάλας που μου κάνει μάθημα Αγγλικών. Το όνομα αυτού του ανθρώπου Κόντης Κίμωνας! Και τέλος, θα ήθελα να σας ξαναπώ, ότι έχετε κάνει φοβερή δουλειά και θέλω να σας πω ένα μεγάλο - τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!!!

Πόσες φωτιές αρκούν για να κάψουν τις μνήμες: Πόσες μάχες πρέπει να δοθούν για να σβήσουν το παρελθόν: Πόσα δάκρυα θα κυλήσουν ακόμα στα πρόσωπα και στις καρδιές μας : Αυτό που είδα και έζησα ερχόμενη εδώ δεν ήταν απλά μια εμπειρία ξενάγησης. Το μουσείο σας είναι « κατάθεση ψυχής και ενσάρκωση συναισθημάτων» Έζησα μια μικρή κάθαρση. Τιμή και Μνήμη στους ήρωες!

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου γεννούν αυτά τα ντοκουμέντα! Οι θηριωδίες αυτού του πολέμου πρέπει να μας θυμίζουν καθημερινά την αξία της ζωής και φυσικά να είναι παράδειγμα προς αποφυγή... γιατί τελικά όλες οι πλευρές είναι χαμένες ... κανένας δεν κερδίζει στον πόλεμο.

Σαν Κρητικός που και εμείς έχουμε υποστεί την βαρβαρότητα των Γερμανών, είμαι συγκλονισμένος από αυτό το μουσείο που κρατά τις μνήμες ζωντανές της εποχής της μεγάλης σφαγής. Συγχαρητήρια για αυτό το πνευματικό μνημείο των συμφορών.

Η μνήμη των εκτελεσθέντων και των γεγονότων της ιστορίας μας, αλλά και η λήθη, δηλαδή η ευχή να μην πραγματοποιηθούν ποτέ πια ανάλογες θηριωδίες στην ανθρωπότητα, είναι το μήνυμα αυτού του μουσείου, ουσιαστικά προσκυνήματος στον τόπο της θυσίας.

Υποβλητικό και άκρως ατμοσφαιρικό. Οι φωνές που ακούγονται συνεχώς να περιγράφουν τις αδιάψευστες συνέπειες, είναι μια συνεχή υπενθύμιση του κακού και άδικου που φέρνει ένας πόλεμος. Συγχαρητήρια για το μουσείο.

Συγχαρητήρια για το εξαιρετικό στήσιμο του μουσείου. Πραγματικά η περιδιάβαση στη έκθεση αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία. Η μουσειολογική προσέγγιση του θέματος ιδιαίτερα επιτυχημένη. Όσο υποψιασμένος και αν είναι ο εν δυνάμει επισκέπτης, παρασύρεται αβίαστα στην δίνη των γεγονότων εκείνων των χρόνων και γίνεται ένας από αυτούς που έμειναν πίσω και κοιτούν αυτούς που χάθηκαν. Και πάλι συγχαρητήρια. Αξίζει να γνωστοποιηθεί το μουσείο, όχι μόνο στον Ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό για πολλούς λόγους....

Συγχαρητήρια για την συγκέντρωση και την καταγραφή όλων των τόσο σημαντικών ιστορικών στοιχείων. Η ύπαρξή τους είναι απαραίτητη για την κατανόηση του ιστορικού παρελθόντος. Άλλωστε όσο καλύτερα γνωρίζουμε το παρελθόν μας ως έθνος, τόσο καλύτερα κατανοούμε το παρόν μας και ¨ χτίζουμε ¨ το μέλλον μας.

Η έκθεση σε κάνει να σκέφτεσαι με κάθε λεπτομέρεια το ολοκαύτωμα και όλους τους ανθρώπους που εκτελέστηκαν. Οι προσωπικές μαρτυρίες είναι ιδιαίτερα συγκινητικές. Αυτοί οι άνθρωποι θυσίασαν τη ζωή τους για να έχουμε εμείς τώρα την ελευθερία μας. Τους αξίζουν πολλά μουσεία, ως ένδειξη σεβασμού.

ΚΤΗΝΩΔΙΑ
Αυτό δεν είναι μουσείο... Είναι ένα δράμα χτισμένο πάνω στο θάνατο και κατοικημένο από τις δακρυσμένες ψυχές που τον έζησαν. Φεύγοντας αφήνουμε σεβασμό και συγκίνηση από βάθους καρδίας.
Ευχαριστούμε...

Συγκλονιστικό το μνημείο και τραγικά τα συναισθήματα που μας γέμισε. Ο φασισμός, ο εγωισμός και η παντελής έλλειψη ανθρωπιάς και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μόνο πόνο και αδικία μπορούν να φέρουν. Ας είναι το μνημείο αυτό μια μνήμη που θα βάλει φραγμό στα κατώτερα αισθήματα και θα μας βοηθήσει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι.

Η Ιστορία είναι ένα παράθυρο ανοιχτό στο χθες από όπου όποιος κατορθώσει να εισχωρήσει, ο δρόμος για το αύριο θα είναι ευκολότερος!! Συγχαρητήρια για τη δουλειά που έχει γίνει και που κάνατε εν μέρει πράξη τα λόγια του Κωστή Παλαμά: « Χρωστάμε σε όσους ήρθανε, θα ‘ρθουνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί».

Μέσα στα μάτια των γονιών μου είδα τον τρόμο της γερμανικής κατοχής και μέσα στα λόγια τους τα πάθη του λαού μας. Μέσα στα εκθέματα του Μουσείου, είδα εγώ και τα παιδιά μου με τα μάτια μας, την αλήθεια των λόγων των γονιών μου και τη σελίδα της ελληνικής ιστορίας που δεν θα ήθελα να δω ποτέ να επαναληφθεί σε καμιά από τις επόμενες γενιές Ελλήνων!

Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σ΄ αυτό το μουσείο. Η συγκίνηση παραμένει και ξαναγεννάται κάθε φορά. Ανατριχιαστικές και ολοζώντανες μαρτυρίες. Σε μεταφέρει ακριβώς στη στιγμή του ολοκαυτώματος. Ελπίζω να κατορθώσω να ξαναέρθω.

Ένας κόμπος, ένας λυγμός να ανεβαίνει... Πράγματα που δεν έχουν και δεν μπορούν να περιγραφτούν με λόγια. Στο θέαμα αυτής της εξαιρετικής συλλογής μα περισσότερο στο αντίκρισμα με τις φωτογραφίες και τα ονόματα των πεσόντων, η καρδιά σφίγγεται. Ένας ελάχιστος μα πολύτιμος φόρος τιμής και ένα αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και χρέους στην μνήμη τους. Συγχαρητήρια στους συντελεστές και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους ΗΡΩΕΣ.

Συγχαρητήρια για τα εκθέματα του Μουσείου, τα οποία μας θυμίζουν ότι ο πόλεμος σε συνδυασμό με τον φασισμό πρέπει να μένει στη μνήμη όλων ως ένα από τα μεγαλύτερα κακά. Κάθε προσπάθεια σύγχρονη Εξωραϊσμού τέτοιων καταστάσεων πρέπει να απορρίπτεται μετά βγδελυμίας. Ευχαριστούμε για όλη αυτή την προσπάθεια που κάνετε και κάνατε και ελπίζω να συνεχίσετε έτσι.

Σε πιάνει ρίγος μέσα σε αυτό το μουσείο - σχολείο, νομίζεις ότι ξαναζείς και εσύ μέσα στην ιστορία, αισθάνεσαι όλη αυτή την θηριωδία και φτάνουν δάκρυα στα μάτια σου. Αιωνία τους η μνήμη.

Σήμερα, 15-05-2010 ξανάζησα νοερά τη θυσία των μαρτυρικών Καλαβρύτων. Νοιώθω ιδιαίτερα υπερήφανος και ευλογημένος από το Θεό που διετέλεσα επί 8μηνο (1974-75) υπηρεσιακός δήμαρχος Καλαβρύτων, ως Πρωτοδίκης τότε Καλαβρύτων.

Με την εμπειρία της δημοσιογράφου που έχει επισκεφτεί αρκετά μουσεία. Σας συγχαίρω για την θαυμάσια δουλειά στο χώρο του Μουσείου. Σαν Ελληνίδα συγκλονίστηκα και οργίστηκα για τον άδικο χαμό των συμπατριωτών μας...

Συγκλονιστικό! Αυτά είναι τα πραγματικά μαθήματα ιστορίας για τις νέες γενιές που ακολουθούν. Μπράβο στους δημιουργούς.

Όλα όσα είδα με συγκίνησαν. Με έκαναν να μισήσω ακόμα πιο πολύ αυτό το σήμα.
Οι εικόνες και τα βίντεο με έκαναν να καταλάβω τι εστί πόλεμος! Σας αξίζει ένα μεγάλο Μπράβο! Σας ευχαριστούμε!
Ένα σύνθημα μόνο: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ.

Γονατίζω ευλαβικά στον ιερό αυτό τόπο. Μικρό παιδί τότε έζησα τα γεγονότα σ΄ένα χωριό πολύ κοντά. ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ!!

Οργή, θυμός, πόνος, θλίψη, εκδίκηση... Δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που ένοιωσα βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να σκοτώνονται τόσο άδικα...τόσο απάνθρωπα...Συγχαρητήρια για το καταπληκτικό μουσείο που κατάφερε να μας ευαισθητοποιήσει όλους και να μας κάνει έστω και για μια στιγμή να σκεφτούμε πόσο μας πόνεσαν οι Γερμανοί και πόσο σκληρά και άδικα φέρθηκαν στους ανθρώπους που δεν έφταιγαν! Και πάλι συγχαρητήρια!!!

Από το Gymnasium Michelstadt επισκεφθήκαμε σήμερα το μουσείο. Εμείς είμαστε οι απόγονοι αυτών των Γερμανών εγκληματιών - ντρεπόμαστε πολύ. Θα κάνουμε όλες τις προσπάθειές μας να μη ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Η επίσκεψη στο Μουσείο των Καλαβρύτων λειτούργησε σαν να έπεσε μία αόρατη βόμβα μέσα μου, ταρακουνώντας όλο μου το είναι: με έκανε επαναβεβαιώσω μέσα μου την πίστη μου στα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και να ορκιστώ για μία ακόμα φορά: " Ποτέ πια πόλεμος".

Συγκλονιστικό. Μνήμες, πόνος, τιμή κι ελπίδα σμίγουν ως θύμηση για το παρελθόν και προοπτική για το μέλλον. Εξαιρετικό μουσείο.

Με λένε Θωμαΐς και είμαι 12 ετών, ήρθα να δω αυτό το μουσείο εντελώς τυχαία...Ήταν συγκλονιστικό, στέκομαι εδώ στην τελευταία αίθουσα και σκέφτομαι το ποτάμι που σχηματίστηκε τότε απ΄ το φρικτό αίμα που αδίκως χύθηκε.

Δεν έχω κάποια πατριωτικά λόγια. Η συγκίνηση είναι δεδομένη. Συγχαρητήρια θερμά για τον τρόπο που έχει παρουσιαστεί αυτό το ιστορικό γεγονός. Η επίσκεψη στο μουσείο, ήταν μια άκρως συγκινησιακή εμπειρία!!

Συγκλονισμένοι και με δάκρυα στα μάτια προσκυνούμε τον ιερό αυτό χώρο. Κατάρα και ανάθεμα σ’ αυτούς που αγαπάνε τον πόλεμο. Σαν Κύπριοι που βιώσαμε πριν 33 χρόνια περίπου τα ίδια προσευχόμαστε στο Θεό για την ανάπαυση των Ψυχών όλων αυτών των Ηρώων και γονατίζουμε μπροστά στην μεγάλη καρδιά και την αντοχή των μανάδων των Καλαβρύτων της 13ης Δεκέμβρη του 43.

Με ξενάγησε ο εγγονός μου - 5 χρονών παιδί είπε πως είναι Έλληνας και υπερήφανος βλέποντας τις εικόνες αυτές και δάκρυζε. Μακάρι να έχουν όλοι την ευαισθησία ενός παιδιού και την αγνότητα και την αγάπη για την πατρίδα του. Δεν θα χαθεί ποτέ η Ελλάδα μας.

Καλάβρυτα 21/3/2008
Νιώσαμε πραγματικό δέος!
Τέτοιες εκπαιδευτικές επισκέψεις αξίζουν πραγματικά.

Η Διευθύντρια- Οι καθηγητές και οι μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Νέας Ερυθραίας νομού Αττικής.
Αυτοί θυσιάστηκαν - εμείς ζούμε.
Αυτοί πέθαναν - εμείς Κάθε μέρα τους σκοτώνουμε πιο
πολύ. 498 ήρωες δεν θέλουν να τους μιμηθούμε...
... Θέλουν ΜΟΝΟ να τους θυμόμαστε.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

Εξαιρετική δουλειά!
Μια πραγματικότητα που ειλικρινά σε συγκλονίζει.
Το ευχαριστώ είναι λίγο...

It takes one second to destroy a life and a lifetime to rebuild it. The women of Kalavryta did exactly that. I know that because my grandmother, Ευθυμία Βάγια, is the rock that has kept our family strong and united.

Οι μαρτυρίες και οι μνήμες οδηγός ειρήνης, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης.

Συγκλονισμένος από τη θυσία, εξαιρετικά ικανοποιημένος από το σεβασμό στην ιστορική μνήμη. Ο αγώνας πρέπει να συνεχισθεί μέχρι την τελική δικαίωση, την καταβολή των επανορθώσεων προς τον ελληνικό λαό.

Ερχόμενοι από έναν άλλο τόπο θυσίας όπως τα Καλάβρυτα, καταλαβαίνουμε κ’ αισθανόμαστε τα συναισθήματά σας. Ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική δουλειά σας κ’ τη φιλοξενία σας.

Ίσως το μοναδικό μουσείο που μίλησε στην καρδιά μας. Συγχαρητήρια σε όσους συντέλεσαν στην λειτουργία και την διατήρησή του

Σαν κ’ λάτρης των μουσειακών χώρων δε θα μπορούσα να μην γράψω κ’ να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το μουσείο των Καλαβρύτων. Ένα έντονο συναίσθημα σε πλημμυρίζει από την είσοδο μέχρι κ’ το τελευταίο βήμα σου στην έξοδο!
Συγχαρητήρια.

Συγχαρητήρια! Μια εμπειρία μοναδική κ’ συνάμα συγκλονιστική! Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν τα συναισθήματα.

Περνώντας από τον τόπο αυτόν σαν μία όμορφη εκδρομή σταμάτησα να δω το μουσείο. Συγκινήθηκα προσπαθώντας να φανταστώ τον πόνο αυτών των ανθρώπων που επέζησαν μετά. Αξιόλογη δουλειά και εκθέματα για να μάθεις πράγματα που δεν ήξερες.

Η συγκίνηση μου είναι μεγάλη!!! Πρώτη φορά αντικρίζω σε μουσείο την τραγική ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Οι Έλληνες ήμασταν πάντα ήρωες !!! Κι έτσι πρέπει να μείνουμε.

Χρήσιμον θα ήταν όλοι οι Έλληνες να επισκεφθούν το μουσείο τούτο, όπου η θλίψη για τους αδικοχαμένους συμπατριώτες μας διαποτίζει κάθε του γωνιά. Η ιστορία δεν ξεχνιέται και δεν παραγράφεται. Συγχαρητήρια!!!

Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τις σφαίρες των «γουρουνιών». Σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε κι ο παππούς μου Μπούρμπος Γεώργιος. Είμαι 10 ετών και ξέρω τι σημαίνει πόλεμος.

Πάντα θα θυμόμαστε τη γενναιότητα σας και θα προσπαθούμε να υπερασπίζουμε κι εμείς με τον ίδιο ζήλο την πατρίδα μας.

Ιστορική μνήμη! Να θυμόμαστε όλοι! Να παραδειγματιζόμαστε όλοι! Να βελτιωνόμαστε όλοι!

Η ζωή είναι ένα πείσμα και ο θάνατος ένας θυμός. Η μνήμη αντιστέκεται σε κάθε μορφή εξουσίας, είναι η ίδια μας η ύπαρξη.

Οι μαρτυρίες και οι μνήμες οδηγός ειρήνης, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης.

«Όσο ψηλά και αν επετάς
όσο αετός και αν είσαι
σαν δεν κοιτάζεις χαμηλά
ποτέ ψηλά δεν είσαι.»
Σ’ αυτούς που ήταν υπερόπτες.
Σ’ αυτούς που πήραν το αίμα του τόπου μου.

Εδώ σταματά η λογική,
τα γόνατα λυγίζουν,
τα δάκρυα στερεύουν,
και γονατιστοί αναφωνούμε:
Αιωνία η μνήμη τους!

Συγκλονισμένος κλίνω ευλαβικά το γόνυ μπροστά στα αθώα θύματα της θηριωδίας του ναζισμού και προσεύχομαι η ανθρωπότητα να μην ξαναζήσει ποτέ τέτοιες στιγμές. Μακάρι να βασιλεύει πάντα στην πατρίδα μας ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία.
Με τιμή,

Οτιδήποτε και να πω, δεν αντικατοπτρίζει την ωμότητα και την αθλιότητα που υπέδειξαν αυτοί οι «άνθρωποι» προς συνανθρώπους. Η ύπαρξη της λογικής που χαρακτηρίζει και ξεχωρίζει το ανθρώπινο ον, απουσιάζει απ΄ αυτά τα αγρίμια που λειτούργησαν παρά την ανθρώπινη φύση ταυτιζόμενοι με άλογα όντα. Βλέποντας τις επιπτώσεις αυτής της λυσσαλέας επίθεσης σε σωματικό αλλά και ηθικό επίπεδο, ας ελπίσουμε κριτήριο επίλυσης των μεταξύ μας διαφορών να ’ναι η εξεύρεση συμφωνιών και να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις που στόχο έχουν να βλάψουν το ανθρώπινο είδος.

Έχω μείνει άφωνος με το γεγονός ότι τότε τα αδέλφια μοιράζονταν ακόμα και τα πεταμένα ψίχουλα, ενώ τώρα τα αδέλφια τρώγονται μεταξύ τους.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς.

Σκοτώνω μόνο για να φάω και όχι για να αφαιρέσω τη ζωή κάποιου ανθρώπου. Οι Γερμανοί τότε σκότωσαν χωρίς λόγο ανθρώπους οι οποίοι ήταν άοπλοι. Νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από ζώα.

Προτιμήσαμε σήμερα μια βόλτα στην Αγία Λαύρα, στα Καλάβρυτα, στο Μέγα Σπήλαιο, γιατί η τηλεόραση «διδάσκει» αλλιώς την Ιστορία. Είμαστε περήφανοι που καταγόμαστε από αθώους και γενναίους Έλληνες, σήμερα φέραμε κοντά μας τα 2 παιδιά μας, 7 και 4 ετών, και κλείσαμε την τηλεόραση για να δουν από κοντά λίγη αληθινή ένδοξη ιστορία και παράτολμη θυσία!

Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη κάτω από κάθε πέτρα, μέσα σε κάθε σπίτι, γύρω από κάθε αυλή, κάτω από κάθε ακτίδα του ήλιου που βγαίνει καθημερινά... Η μνήμη και η γνώση είναι η μεγαλύτερη σφραγίδα για τη διατήρηση του έθνους μας! Είναι στο χέρι μας!

Τόσος πόνος, τόσο αίμα, τόσες θυσίες... Για μια ελεύθερη χώρα, για ευτυχισμένα παιδιά, για ξένοιαστη ζωή! Κι όμως είμαστε εδώ χάρη σ’ αυτούς, ανατριχιάζουμε με όσα βλέπουμε και αισθανόμαστε τόση περηφάνεια και τόση ανάγκη να ουρλιάξουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πάντα ζωντανοί μες τις ψυχές μας! Δέος και ευγνωμοσύνη...

Εξαιρετική δουλειά! Από τα πιο σύγχρονα μουσεία που έχει η χώρα μας!

Γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα θα μείνει αθάνατη! Είναι αλήθεια τελικά ότι η «Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά αναρωτιέμαι αν άξιζε τόσος θάνατος για να ζούμε εμείς σήμερα χωρίς ιδανικά...
Όπως και αν έχει τους ευχαριστούμε πολύ... Μακάρι να τους μοιάσουμε... Αν χρειαστεί...

Μένω άφωνη! Το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας του 20ου αιώνα. Τιμή σε αυτούς που έπεσαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι. Αιωνία η μνήμη τους. Συγγνώμη για τον γραφικό χαρακτήρα, είμαι συγκλονισμένη.

Είναι κάτι που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Μια έκθεση, ένα μουσείο ανεπανάληπτο. Συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν γι’ αυτό. Τέτοιες βαρβαρότητες δυστυχώς συνεχίζονται με άλλους ανθρώπους, σε άλλους τόπους.
Καλαβρυτινοί, είσαστε ένας ηρωικός λαός. Καλά κάνατε και ενταφιάσατε τον αγκυλωτό σταυρό-σημαία.

Είναι απίστευτο τι μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος... Σχεδόν δεν αντέχει κανείς τώρα να δει τι άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι τότε...
Σιωπή και γνώση. Τιμή και σεβασμός. Και ο Θεός να μην αξιώνει τον άνθρωπο να ζει τέτοιο πόνο. Αρκεί και ο άνθρωπος να θυμάται, να νιώθει που και που την ύπαρξη του Θεού.

Το μουσείο αυτό δείγμα και ανάμνηση της ιστορίας μας, αποτυπώνει στο μυαλό του Έλληνα εικόνες από ένα χθες για το μέλλον της Ελλάδας, για το σήμερα, που τόσο αίμα και τόσοι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία πνίγηκαν και ξεχάστηκαν μέσα στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, της ενωμένης Ευρώπης, των ενωμένων λαών... Η ειρήνη είναι προάσπιση και όνειρο του κάθε ανθρώπου. Όπως και όλη αυτή η ιστορία μας, η ελληνική ιστορία, η τιμή σ’ αυτούς τους ήρωες δεν πρέπει ποτέ να ισοπεδωθεί. Ας υπάρχουν πάντα τέτοιες μνήμες, έξω και μέσα σε μουσεία.

Συνήθως τα αρχαία μουσεία στους μαθητές περνούν αδιάφορα. Ως μαθήτρια νιώθω αυτήν εδώ την εποχή πολύ κοντά στη δικιά μου. Νιώθω τους ανθρώπους αυτούς, τον φόβο τους, φοβάμαι και εγώ. Αυτά, είναι πιο ανθρώπινα, πιο συγκινητικά, πιο δικά μας.

Παππού, ήρθα στα Καλάβρυτα, στον τόπο που δεν θέλησες ποτέ να ξαναπάς μετά τον Γενάρη του ’44. Η εγγονή σου.

Καταπληκτική δουλειά! Υπέροχο ύφος, συγκινητικό και διακριτικά διδακτικό. Μοναδικό στήσιμο! Συγχαρητήρια σε όλους σας.

΄΄Λίγο Πριν΄΄

Λίγο πριν οι στρατιώτες
μου έβαλαν στο στόμα
ένα τσιγάρο· το έκανα όλο.
Μα άφησα μια τζούρα·
να καλοπιάσω τον Θεό.
Και έφυγε, μαζί με τον καπνό.

Ευχαριστώ τον Θεό που με βοήθησε να έρθω να προσκυνήσω τον τόπο όπου έπεσαν υπέρ πατρίδος όλοι αυτοί οι ήρωες.

Τι φρίκη! Τι δυστυχία! Γιατί; Προς όφελος ποιών τελικά; Ειρήνη... Ειρήνη! Ποτέ πιά πόλεμος! Οι συνέπειες του πολέμου είναι οδυνηρές. Εκτός όμως από τον πόλεμο με όπλα και υλικές απώλειες καθώς και ανθρωπίνων ζωών, υπάρχει και ένας ακόμη. Αυτός που γίνεται εδώ και χρόνια στη συνείδηση των νέων γενεών.

Αυτός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις μορφές, προς όφελος όχι πάντα του λαού αλλά της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας. Αυτά αργά ή γρήγορα γεννούν πολέμους!

Η μνήμη είναι ζωή. Η λήθη είναι θάνατος. Μπράβο στην αναβίωση αυτής της μνήμης.

Κάνω προσπάθεια για να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Δεν έχω ζήσει, ποτέ, πιο ζωντανά την εμπειρία της αναπαράστασης και το χρονικό ενός πολεμικού εγκλήματος! Συγκλονιστικό στήσιμο βήμα-βήμα! Συγχαρητήρια! Ποτέ ξανά!

Χρέος μας είναι να ζούμε με αξιοπρέπεια ώστε η θυσία των προγόνων μας να παίρνει καθημερινά νόημα και αξία.

«Τον ανδρειωμένο μην τον κλαις
μήδε κι αν αστοχήσει
κι αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι ανδρειωμένος είναι».
Κρητικό Ριζίτικο

Αν και συνταξιοδοτήθηκα ως εκπαιδευτικός, δεν γνώριζα όλα αυτά που το Μουσείο Καλαβρύτων διδάσκει στις επερχόμενες γενιές. Μπράβο και θερμά συγχαρητήρια στους οργανωτές του θαυμάσιου αυτού Μουσείου.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την ειρήνη. Κάθε στρατιώτης ο οποίος πατάει την σκανδάλη, γίνετε αυτόματα και δολοφόνος.

Κάτω από το βλέμμα των θυμάτων ντρέπομαι που ανήκω στη σημερινή κοινωνία. Στην κοινωνία που δεν μας δίνει ιδανικά και αίσθημα πατριωτισμού. Αιωνία η μνήμη αυτών των ηρώων!

«ΗΜΙΘΕΟΙ ΚΑΛΕΟΝΤΑΙ ΤΟ ΤΕΝΟΣ ΤΟΥΤΟ ΤΩΝ ΒΡΩΤΩΝ».

Όταν οι ανίερες σκέψεις γίνονται σφαίρες,
όταν οι σφαίρες γίνονται πληγές και αίμα,
όταν το αίμα γίνεται λυγμός και δάκρυ,
όταν το δάκρυ γίνεται εικόνα και μνήμη,
όταν η μνήμη γίνεται συγκινησιακή ένταση,
όταν η ένταση γίνεται μνημόσυνο,
τότε η καρδιά αναπαύεται,
τότε ο άνδρας δεν ξανακυλά σε ανίερες σκέψεις.

«Των αθανάτων το κρασί
το‘πιατε σεις και μείνατε
ζωή σε σας ο θάνατος
κι ΑΘΑΝΑΤΟΙ θα μείνετε».
Στους απανταχού αθανάτους ήρωες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Μια ηλιόλουστη μέρα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ήρθαμε και μόλις άνοιξε η πόρτα του Δημοτικού Σχολείου ξεδιπλώθηκε μια άλλη μέρα μέσα στην καταχνιά, στην ομίχλη, βυθισμένη και μισοσβησμένη στη θύμηση μας. Ταρακουνηθήκαμε, συγκλονιστήκαμε. Είμαστε τυχεροί γιατί βρήκαμε αυτή την πόρτα ανοιχτή...

Είθε τα Καλάβρυτα να μην υποφέρουν ποτέ ξανά! Καταπληκτικός χώρος, μοναδικά οργανωμένος. Δεν έχουμε δει πιο όμορφο μουσείο νεότερης ιστορίας. Ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε είναι μοναδικά ιερός! Να μια φορά που η Ελλάδα τιμά σωστά τα παιδιά της!

Η επανάσταση για την ελευθερία έχει αίμα ελληνικό. Η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια έχουν αίμα ελληνικό. Νιώθω υπέροχα που κατάγομαι από τα Καλάβρυτα, είμαι σίγουρη ότι και να γύριζε ο χρόνος πίσω οι Καλαβρυτινοί θα αντιμετώπιζαν με το ίδιο σθένος Τούρκους - Γερμανούς και οποιονδήποτε βάρβαρο θα προσπαθούσε να μας λεηλατήσει. Έχουμε κουράγιο, δύναμη, αξιοπρέπεια, λεβεντιά. Τα χαρακτηριστικά μας είναι μοναδικά! Είμαστε κράτος ανάδελφο και αξιοζήλευτο. Τιμή και δόξα στην «μαρτυρική Πόλη των Καλαβρύτων» όπως έλεγε και ο παππούς μου.

Μπαίνεις, βλέπεις, παίρνεις τον πόνο σου και φεύγεις. Τίποτε άλλο!

Έχω ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να δει κανείς κάτι τόσο άρτιο, σχεδόν τέλειο, στον Ελλαδικό χώρο! Μπράβο!

Συγκλονιστικό! Μνήμες, πόνος, τιμή και ελπίδα σμίγουν ως θύμηση για το παρελθόν και προοπτική για το μέλλον. Εξαιρετικό μουσείο.

Αν και ήμουνα τότε μόνο τεσσάρων ετών, αισθάνομαι πίκρα στην ψυχή μου για την πράξη του λαού μου. Ελπίζω να είναι ένα μάθημα για το αύριο, για πάντα, για να αγωνίζεται ο Γερμανός για την παγκόσμια ειρήνη.

Αυτό το μουσείο είναι ότι πιο συγκλονιστικό και συγκινητικό έχω ζήσει. Αυτό το μουσείο είναι το μόνο πράγμα που με συνδέει με εκείνα τα χρόνια και είμαι πάρα πολύ περήφανη που το επισκέφθηκα. Τώρα πια ξέρω την ιστορία του τόπου μου που τόσο αγαπώ. Υπόσχομαι να μην ξεχάσω ποτέ αυτήν την εμπειρία.

Επισκεφθήκαμε το Μουσείο αυτό και συγκινήθηκα πολύ όταν είδα το βλέμμα της κόρης μου να κοιτά με πόνο τα πεινασμένα παιδάκια. Πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά μας, τα Ελληνόπουλα όλα! Να μην αφήνουμε να ξεχάσουν.

Εκπληκτική δουλειά. Εφάμιλλη των αντίστοιχων ευρωπαϊκών! Διατηρείστε το και συνεχίστε. Επιτέλους, κάτι φαίνεται να λειτουργεί σ’ αυτόν τον έρημο τον τόπο.

Δυνατός τόπος, δυνατοί άνθρωποι, τρομερή θηριωδία. Αυτό που έγινε στα Καλάβρυτα δείχνει ότι το μεγαλύτερο θηρίο στο κακό είναι ο άνθρωπος και το μεγαλύτερο θηρίο στην αντοχή πάλι ο άνθρωπος. Σ’ αυτό το μέρος δόθηκε πόνος σκληρός, αυτό που λένε να μην δοθεί τόσος πόνος όσος ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει είναι φοβερό.

Όταν έφθασα στα Καλάβρυτα, αισθάνθηκα μια έντονη συγκίνηση. Κατά την επίσκεψη στο Μουσείο η συγκίνηση αυτή κορυφώθηκε. Με παρηγόρησε όμως το γεγονός ότι τα Καλάβρυτα δεν είναι μόνο τόπος εθνικής μαρτυρίας αλλά και τόπος Εθνικής Αντίστασης.

«Αυτά τα γεγονότα δεν πρέπει να ξεχαστούν καθώς χαράζουμε ένα λαμπρότερο μέλλον μαζί. Ζήτω το Ελληνικό έθνος».

Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Στην Ελλάδα που είναι κάθε μέτρο και θυσία Ελλήνων υπέρ της ελευθερίας τους, αποτελείτε φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης της μνήμης με παρατιθέμενα κριτήρια από αυτό το απίστευτο μαρτύριο των Καλαβρυτινών. Έχω συγκλονιστεί και σοκαριστεί. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ. Δεν βγαίνουν δάκρυα, μόνο οργή.
Με εκτίμηση,

Συγκλονιστικό Μουσείο! Αίσχος για την επωδό της «ανθρώπινης» κτηνωδίας. Υπερηφάνεια και ατελείωτος θαυμασμός γι’ αυτούς που κράτησαν την ελπίδα ζωντανή και που αψήφησαν τον θάνατο με την φλόγα της ελευθερίας στα μάτια τους...

Ίσως το πιο συγκλονιστικό μουσείο που έχω επισκεφτεί μετά το Άουσβιτς και το Birkenau στην Κρακοβία. Η ιστορία της Ελλάδας ζωντανή μέσα σε ένα ηρωικό δημοτικό σχολείο.

Επισκέφθηκα τον χώρο τούτο συγκινημένος και φεύγω συγκλονισμένος. Σ’ ένα τέτοιο χώρο, όπου μιλά η ιστορία και η ψυχή των ανθρώπων, τα πολλά λόγια περιττεύουν. Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους έφτιαξαν και διευθύνουν αυτό το υπέροχο Μουσείο που αποτελεί μοναδική κιβωτό για τη συλλογική μνήμη των Ελλήνων.

Με μεγάλη συγκίνηση επισκέφτηκα τον χώρο θυσίας των Καλαβρυτινών. Ευχαριστώ τον βουλευτή Θανάση Παπαδόπουλο και τον δήμαρχο και φίλο Γιώργο Λαζουρά για την φιλοξενία τους.

Περπάτησα σε κάθε αίθουσα του σχολείου αυτού με δέος, τιμή και θλίψη... «Ένα δάκρυ άφησα εις μνήμην των θανόντων, όλοι δικοί μου είναι...»

Στη ζωή σε κάποιους πέφτει ο κλήρος να πρέπει να πολεμήσουν και άλλοι τον τραβάνε μόνοι τους. Τους πρώτους τους καλώ αγωνιστές της ζωής. Τους δεύτερους της μνήμης. Ευλογία για κάθε άνθρωπο είναι να τους γνωρίσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο, ο σπόρος της θέλησης και της αγάπης για ζωή αληθινή θα ποτίσει σίγουρα κάποιο περιβόλι στην καρδιά του. Όταν όμως συναντά σε έναν και μόνο άνθρωπο και τους δύο αγωνιστές, τότε αυτό δεν είναι μόνο ευλογία. Είναι θείο δώρο. Είναι τιμή και ευθύνη.
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία της Μνημοσύνης μπροστά μου. Γεμάτος ευθύνη σας λέω: Γειά χαρά δάσκαλε Χ. Φ. Ο πιο ταπεινός μαθητής σου.

Εξαιρετική δουλειά στο στήσιμο του μουσείου. Ο συνδυασμός των τεκμηρίων του παρελθόντος και της σύγχρονης τεχνολογίας συντελεί στο να έχει ο επισκέπτης μια ιδιαίτερη εμπειρία.

Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά! Αν και γνώριζα από τα σχολικά βιβλία, τις αφηγήσεις των γονέων μου και από τα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης το Ολοκαύτωμα, τώρα το βίωσα πραγματικά. Ευγνωμοσύνη, δέος και πολύ άγρια, συγκλονιστικά συναισθήματα θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή.

Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένη να μεγαλώνω σε μια γενιά που δεν έχει σεβασμό προς την πατρίδα μας και για όλα αυτά που χρειάστηκε να συμβούν έτσι ώστε να είμαστε εδώ εμείς σήμερα...
Με μεγάλη σιγουριά τολμώ να πω ότι είναι το πιο «ζωντανό μουσείο» που μέχρι τώρα έχω επισκεφθεί.

Ήρθα χαρούμενη σε ένα μουσείο... για επίσκεψη.
Έφυγα σφιγμένη...
Μακάρι κάθε μουσείο να μας το έκανε αυτό.

Τέταρτη φορά που επισκέπτομαι το Μουσείο και νιώθω την ίδια συγκίνηση.
Συνεχίστε αυτό το πολύτιμο έργο σας.

Είναι η δεύτερη επίσκεψη μου στα Καλάβρυτα και δη στο Μουσείο Ολοκαυτώματος, για να τιμήσω την μνήμη των εκτελεσθέντων του ’43 από τους Γερμανούς Ναζί. Σ’ αυτήν την δεύτερη επίσκεψή μου, εντυπωσιάστηκα αλλά και έμαθα πολλά από την ξενάγηση που μας έκανε ο κύριος Θανάσης Παπαδόπουλος (πρώην Δήμαρχος Καλαβρύτων). Τον ευχαριστώ θερμά για τη ξενάγηση, την φιλοξενία, καθώς επίσης και για τη συμβολή του στην διεκπεραίωση της ολοκλήρωσης του Μουσείου, το οποίο είναι ένα σύμβολο μνήμης, ιστορίας αλλά και ειρήνης.
Είθε η ειρήνη και η ομόνοια να σκεπάζουν όλες τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας μας!

Τιμή και δόξα στη μνήμη των μαρτύρων της ελευθερίας του λαού μας. Σ’ αυτό το οδοιπορικό της μνήμης φαίνεται ότι η Καλαβρυτινή γη και τα παιδιά της είχαν επιλεγεί από την ιστορία να προσφέρουν μεγάλο φόρο αίματος. Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου σ’ αυτό το μνημείο, που μαρτυρά στον κόσμο την βαρβαρότητα των Ναζί και τις συνέπειες του πολέμου. Η θυσία σας μας οδηγεί και μας εμπνέει.

Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, Ολοκαύτωμα του ανθρώπινου γένους από κτήνη που ενώ αρνούνται να ζητήσουν εμπράκτως συγνώμη, επισκέπτονται ως τουρίστες τον τόπο που πότισαν με αίμα. Οι νεκροί των Καλαβρύτων, οι εκτελεσθέντες από τους αιμοσταγείς Ναζί είναι συγγενείς όλων των Ελλήνων.

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπω σε ένα μουσείο χαμογελώντας και θα βγω κλαίγοντας. Έχετε απεικονίσει την ιστορία σε εικόνες και βίντεο έτσι ώστε να την ζεις τώρα! Μπράβο, να συνεχίσετε έτσι!

Όποιος δεν μαθαίνει από την ιστορία, αναγκάζεται να την ξαναζήσει.

Θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να φέρνει όλους τους μαθητές εδώ, για να μάθουν την ιστορία του Ναζισμού κυρίως. Πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μας αυτό το μουσείο. Ειδικά στις μέρες μας που ο Ναζισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος...

Όμορφος χώρος, σωστά τοποθετημένες οι εικόνες και η επεξήγηση τους. Επειδή όμως ξέρω γεγονότα που μου έχει εξιστορήσει ο παππούς μου, ο οποίος είχε ζήσει την Κατοχή και τον Πόλεμο του 1940 με τους Γερμανούς, αυτό που με έκανε να αισθανθώ άσχημα, ήταν που είδα το σύμβολο του Ναζισμού που κρεμόταν στον τοίχο του μουσείου, όπως και η σημαία τους με ζωντανά χρώματα μέσα στον υποτιθέμενο τάφο.
Δεν θα ήθελα να υπάρχει τίποτα από αυτούς στη χώρα μας, ούτε σύμβολα, ούτε άνθρωποι, ούτε η κουλτούρα τους.
Με εκτίμηση,

Δεν έχω πάει σε πολλά μουσεία λόγω της ηλικίας μου! Αυτό το μουσείο μου έμαθε πράγματα που πλέον δεν διδάσκονται σε εμάς. Χαίρομαι που ήρθα και το είδα, ήταν συγκλονιστικό. Ένα εξαιρετικό μουσείο που θα προτείνω και θα ξαναεπισκεφτώ. Ευτυχώς που υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί που έφτιαξαν το μουσείο αυτό, έμαθα λίγη από την ιστορία μου.

Στη ζωή μας έχουμε επισκεφτεί αρκετά μουσεία, ποτέ όμως ένα τόσο «ζωντανό». Η ξενάγηση και το στήσιμο αυτού του μουσείου μας άγγιξε και μας προκάλεσε συναισθήματα, κάτι που δεν κατάφερε κανένα άλλο. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την καταπληκτική ξενάγηση και την προθυμία σας να μας δεχτείτε εκτός ωραρίου.
Στον πόλεμο, όπως είπατε, υπάρχουν μόνο θύματα και η υποχρέωση των επόμενων γενεών είναι να μην διαγράφει και σκίζει σελίδες από το βιβλίο των αναμνήσεων...
Σας ευχαριστούμε!!

Το Μουσείο είναι συγκλονιστικό. Η δουλειά εδώ είναι καταπληκτική, φαντάζομαι χάρη στον κύριο Φωτεινόπουλο. Μόνο όταν επισκεφτεί κανείς αυτόν τον χώρο αντιλαμβάνεται ζωντανή την ιστορία μας.

Θεωρώ ότι η θέση του αγάλματος της γυναίκας με τα παιδιά που προσπαθεί να σύρει το σώμα του συζύγου της είναι σε εντελώς λάθος θέση. Έχω επισκεφθεί τα Καλάβρυτα πάρα πολλές φορές (πρώτη φορά το μουσείο) αλλά πρώτη φορά βλέπω ένα εκπληκτικό γλυπτό που δυστυχώς βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Ο φυσικός χώρος του γλυπτού είναι κάπου αλλού, όχι εκεί που το τοποθετήσατε. Ίσως στον χώρο εκτέλεσης, ίσως στην πλατεία του χωριού.

Πάρα πολύ ωραίο το μουσείο. Φεύγω γεμάτη ιστορία και στεναχώρια. Ευχάριστη επίσκεψη λόγω της δουλειά σας, αλλά η ψυχή μου μαύρισε φεύγοντας από εδώ. Θα ξανάρθω όταν με το καλό κάνω παιδιά. Αλλιώς να είστε όλοι καλά!

Ήταν μια μοναδική εμπειρία! Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε, ίσως με τον πιο όμορφο τρόπο, το σκληρό και μακάβριο πρόσωπο του φασισμού. Η χώρα μας υπέφερε πολλά από τους Γερμανούς και καλό είναι να τα γνωρίζουμε. Σας ευχαριστούμε πολύ!

Να γνωρίζουν όσοι προσποιούνται άγνοια. Να είμαστε έτοιμοι να φωνάξουμε «ποτέ πια».

Με την ευχή να μαθαίνουν οι νεότεροι από τις θυσίες των προγόνων τους.
Συγχαρητήρια για το μουσείο, μπράβο στους φορείς του τόπου και στους ευγενέστατους υπαλλήλους του μουσείου.

Με εκτίμηση

Όλα τα αξιοθέατα έχουν κάποια αξία, αλλά αυτά που μόλις κατάφεραν να δουν τα μάτια μας δεν ξεχνιούνται. Πάντα θα σκέφτομαι και θα θυμάμαι τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για εμάς τους Έλληνες!!!

Εξαιρετική δουλειά! Θερμά Συγχαρητήρια. Ισάξιο ευρωπαϊκών!

Η ξενάγηση ήταν πολύ συγκινητική. Πραγματικά ρίχνει φως σε ένα γεγονός για το οποίο δεν γνωρίζουν αρκετοί άνθρωποι εκτός Ελλάδας. Ελπίζω ότι αυτό θα αλλάξει.*

Κλείνω ευλαβικά το γόνυ στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την ελευθέρωση της Πατρίδας από την Γερμανική Κατοχή. Θα τους θυμόμαστε πάντα. Οι Έλληνες συγχωρούμε αλλά δεν ξεχνάμε. Συγχαρητήρια στον Δήμο που διατηρεί τόσο ζωντανό το Μουσείο. Ευχαριστώ τον κ. Δήμαρχο για την ουσιαστική ενημέρωση και ξενάγηση στο χώρο του Μουσείου.

Στη μνήμη τους
Αέναες φιγούρες ιδεογράμματα
Μας γνέφουν ψιθυρίζοντας
Ζήστε για εμάς, για εμάς
Τα παιδιά των Καλαβρύτων
Που σταμάτησε η ζωή μας
Στις 13 Δεκέμβρη του 1943

Στην Ιερή μήνη των σεπτών θυμάτων του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων.
Δεν ξεχνάμε - Ποτέ ξανά

Οι σύλλογοι βετεράνων ποδοσφαιριστών Πειραιά και Λέσβου επισκεπτόμενοι το μουσείο αποκόμισαν τις καλύτερες των εντυπώσεων, καμαρώνουν για την ελληνική καταγωγή τους και ευελπιστούν σε καλύτερες μέρες.
Σας ευχαριστούμε για την ξενάγηση

Τρομερή εμπειρία για μένα και τους φίλους μου από την Κίνα. Σκέφτηκαν αμέσως τις θηριωδίες της Ιαπωνίας και ταυτίστηκαν. Ειδικά η τελευταία αίθουσα ήταν γροθιά στο στομάχι.

Επίσκεψη στον παππού μου

Στους παππούδες που δεν γνώρισα
Χοντροθανάσης Χρίστος
Χοντροθανάσης Στέλιος

Όχι πια ρατσισμός, όχι πια bullying, όχι πια πείνα και όχι πια ΠΟΛΕΜΟΣ

Οι πληγές επουλώνονται
Τα σημάδια και τα γεγονότα μένουν
Μένουν θυμίζουν και πονάν
Μα έτσι είναι η ζωή δύσκολη
Όμως μπορείς να βγεις από αυτήν νικητής;
Και αν ναι, πώς;

Καταπληκτική και φιλόξενη
Ατμόσφαιρα, με τα κατάλληλα
Εφόδια για ευαισθητοποίηση και
Συγκίνηση όλων μας. Πλήρως
Αντιπροσωπευτικό του δράματος
Και τιμητικό προς τους νεκρούς του.
Ελπίζουμε το έργο σας να επεκταθεί
Κι αποκτήσει κι άλλο ευαίσθητο κοινό.

Η συγκίνηση μεγάλη. Η οδύνη μεγάλη για αυτά που πέρασαν οι πατριώτες μας.
Συγχαρητήρια στους εμπνευστές του μουσείου, που μας θυμίζει τις τραγικές στιγμές.

Υπέροχη αισθητική, συγκλονιστική μαρτυρία που δείχνει την κτηνωδία στην οποία οδηγούνται οι άνθρωποι από τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Αν οι άνθρωποι διδάσκονταν από την Ιστορία και τις τραγωδίες τους, θα είχαν αποκλείσει από τις επιλογές τους κάθε βίαιη και ολοκληρωτική πρόθεση και πρακτική. Ελπίζω αυτό το εξαιρετικό μουσείο να διδάσκει όσους το βλέπουν τι σημαίνει φασισμός και να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της βίας.

Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.